In het kader van ontspannen en milieuvriendelijk reizen besluiten we met de trein naar Venetië te gaan. Normaal gesproken een treinreis van zo’n 19 uur.
Omdat we ons een beetje te oud voelen voor een nachttrein met minimaal comfort en dus een korte nachtrust, onderbreken we onze treinreis met een aantal dagen in München.
München is een bijzonder aangename stad. Ondanks haar ruim 1.6 miljoen inwoners heerst er in het stadscentrum een aangenaam rustige sfeer en de bewoners lijken geen haast te hebben. Door haar brede straten en grote gebouwen heeft het ook nog steeds grandeur. Wij ontdekken in München een aantal musea met veel kunst, veel lekker Duits eten met de daarbij behorende biertjes en rust langs de verschillende riviertjes en parken die de stad rijk is.
Inhoud
Wandelen door het groen
Ter compensatie voor de lange treinrit van de dag ervoor, kiezen we ervoor om tijdens onze eerste dag in München te gaan wandelen door de stad. We beginnen onze wandeling met een lunch bij het enige dim sum restaurant van München, LeDu Dim Sum & Bar. Hier zijn de dim sums, ofwel kleine Chinese tapas, geen échte dim sums zoals ze in traditionele dim sum restaurant worden geserveerd. Nee, hier hebben de koks smaken en kleuren uit de Indonesische, Thaise en Vietnamese keuken vermengd met deze traditionele Chinese gerechten. Dat hebben ze op een zeer geslaagde manier gedaan en we hebben dan ook gesmuld van de verschillende gerechten.
Na de lunch lopen we richting het centrum. Als eerste bereiken we de 19eeuwse Viktualienmarkt met haar vele traditionele gerechten en producten uit de regio. Daarna is het nog maar een klein stukje wandelen naar Marienplatz met haar befaamde klokkentoren en via de voormalige residentie van de keurvorsten en koningen van Bavaria komen we terecht in het Engelse Park.
In het Engelse park wandelen we door een bosgedeelte langs een klein snelstromend riviertje. Op een gegeven moment fietst een jongen met een surfboard ons voorbij. Zou hij gaan surfen op deze rivier? Even later zien we hem en anderen inderdaad op het water van de rivier oefenen. Nadat we een aantal minuten naar deze waaghalzen hebben gekeken, lopen we verder. Ons doel is de biertuin bij de Chinese toren, maar die blijkt in de winter gesloten te zijn.
We vervolgen onze route, die we ter plekke bedenken, en steken de Max-Joseph brug over om langs de oevers van de woeststromende Istar-rivier terug naar het zuiden te wandelen. Het park langs deze rivier is prachtig groen en we komen regelmatig een jogger, mountainbiker of hondenbezitter tegen. We genieten van de herfstzon en de frisse lucht.
Uiteindelijk keren we via de Wittelsbacher brug weer terug naar onze AirBnB in de wijk Ludwigsvorstadt.
Al met al is het een wandeling van zo’n ruim 10 kilometer geworden. Het is een bijzondere ervaring om in zo’n grote stad zoveel groen en water te zien.
Dachau
Tijdens ons verblijf in München brengen we ook een bezoek aan concentratiekamp Dachau. Dachau begon als een kamp voor politieke gevangen in 1933 en is het enige kamp gedurende de gehele periode dat Hitler aan de macht was, dat in werking bleef. Dat betekent dat het 12 jaar lang gevangen heeft gehuisvest die door het Hitler-regime als bedreiging werden gezien.
Het kamp is ook als voorbeeld gebruikt voor de opzet van andere concentratiekampen en SS-bewakers werden hier opgeleid voor het werken in soortgelijke kampen.
Dachau was vooral een kamp van waaruit gevangenen te werk werden gesteld bij bedrijven of moesten zware arbeid verrichten voor het Hitler-regime. In één van de tentoonstellingsruimten wordt verteld hoe een groep gevangenen te werk werd gesteld bij een BMW-fabriek.
Wie al eerder een concentratiekamp heeft bezocht, ziet hier geen nieuwe dingen of hoort geen nieuwe verhalen, maar je wordt wel weer even met je neus op de feiten gedrukt van hoe snel een situatie uit de hand kan lopen. Vooral de eerste panelen in de vaste tentoonstellingsruimte vertellen over de economische situatie en sociale omstandigheden waarin Duitsland verkeerde, waardoor Hitler aan de macht kon komen. Wij zagen daarin duidelijke parallellen met de huidige situatie hier in Europa en de Verenigde Staten.
Wat op ons ook veel indruk heeft gemaakt zijn de filmbeelden die zijn gemaakt door Amerikaanse soldaten, toen Dachau werd bevrijd. Vooral de beelden van de vele lijken en de nog in leven zijnde gevangenen die blij een maaltijd maken op kleine vuurtjes, laten ons hart even stilstaan.
Voormalig concentratiekamp Dachau is heel gemakkelijk met openbaar vervoer te bereiken. Allereerst koop je een MVV-dagkaart voor zones M en 1. Een groepskaart (voor 2 of meer personen) kostte eind 2020 16 euro en 10 cent. De S2 brengt je naar Dachau en daar stap je over op bus 627, die je voor de deur van het voormalige kamp afzet. De toegang tot Dachau is gratis.
Wij zijn er toch in totaal 3 uur geweest, omdat we onze tijd hebben genomen voor het bezoeken van de vaste tentoonstelling en daarna nog naar de voormalige crematorium met haar gaskamer zijn gewandeld. Deze ligt helemaal aan de andere kant van het kamp.
Moderne Kunst
Na de gruwelen van Dachau is het fijn om even te focussen op het mooie van de Duitse cultuur. Wij hebben dat gedaan door een bezoek te brengen aan Pinakothek der Moderne. Hier zijn zowel werken van Duitse als internationale kunstenaars uit de 19de en 20ste eeuw te vinden. In het museum is een grote variatie aan kunst, waardoor je door sommige zalen snel wandelt omdat de kunstwerken je niet aanspreken en in anderen blijf je zeker een half uur kijken naar bijzondere werken.
Een kaartje voor de Pinakothek der Moderne kost 10 euro, maar voor slechts 2 euro meer koop je een dagkaart waarmee je alle pinakothek musea kunt bezoeken plus nog enkele andere moderne kunstmusea. En al deze musea staan dicht bij elkaar, dus je loopt gewoon van de een naar de ander.
Wij zijn na ons bezoek aan het museum nog naar de Alte Pinakothek gegaan voor wat oudere kunst. We hoopten een aantal mooie werken van Caspar David Friedrich te zien, maar de Alte Pinakothek beschikt maar over een paar kleine schilderijen. Heel indrukwekkend zijn de zalen gevuld met grote schilderijen van Rubens. We zien verschillende werken van Nederlandse meesters, maar ook werken uit Frankrijk, Italië en andere Duitse regio’s. Na een klein uur in dit museum, zit ons hoofd vol met alle indrukken. Tijd voor een wandeling en een drankje.
Het Nationaal Beiers museum
De Duitsers hebben het over Bayern, de Engelsen over Bavaria en wij Nederlanders noemen de deelstaat waarvan München de hoofdstad is Beieren. Behalve het Oktoberfest en dat dit gebied vroeger een koning had, weten mijn man en ik eigenlijk maar weinig over de Beierse cultuur.
Daarom besluiten we ons te laten onderwijzen in het Nationaal Beiers Museum. Alleen daar treffen we geen grote informatieborden aan waarop de geschiedenis van Beieren wordt verteld, in plaats daarvan wandelen van ruimte naar ruimte gevuld met beeldhouwwerken, schilderijen en voorwerpen van allerlei aard. De gereconstrueerde kamers uit vervlogen tijden zijn prachtig, en de collectie van oude ‘stuben’ is werkelijk waar fantastisch. Maar we krijgen geen informatie over de geschiedenis van Beieren en haar typische culturele kenmerken.
We zien in dit museum vooral heel veel van de Beierse cultuur. We hebben veel foto’s genomen en met open mond gestaard naar de grote voorwerpen gemaakt van ivoor, welke door de koningen en keurvorsten naar de stad zijn gehaald.
Een kaartje voor het Nationaal Beiers Museum kost12 euro, wat we normaal gesproken behoorlijk prijzig vinden als luxe budgetreizigers, maar het was het geld zeker waard!
Relaxen in een Jugendstill zwembad
Müllersches zwembad is als een museum zo mooi. Dit zwembad werd in 1901 opgeleverd en geschonken aan de stad, zodat ook de armen konden zwemmen en baden. In die tijd had immers nog niet iedereen een badkamer. Er werd door Müller niet beknibbeld op de kosten en zie daar een prachtig zwembad met bubbelbaden, in Jugendstill-stijl gebouwd.
We hadden écht zin om er te gaan zwemmen, maar durfden het vanwege het stijgende aantal Covid-19 besmettingen niet aan. Het risico op besmetting is misschien erg klein, maar met mensen in een afgesloten ruimte zitten vonden we niet verantwoord. Het zwembad had zelf ook al de Romeinse stoombaden en de bubbelbaden gesloten voor het publiek.
Bij een volgend bezoek aan Mūnchen, hopen we wel het water in te duiken van Müllersches zwembad en lekker te ontspannen in de stoombaden aldaar.
Geef een reactie