Ik zit in de bus naar Windesheim en houd het informatiebord in de gaten. Na 10 minuten zegt het nog steeds dat de volgende halte de IJsselcentrale is. Dat is raar. Als ik uit het raam kijk, zie ik dat we aankomen in een klein dorp. Een kleine kerk met toren steekt boven de woningen uit en plotseling herken ik het kerkje. Het is het eeuwenoude kerkje van Windesheim!
Ik aarzel nog even, maar loop dan naar de buschauffeur en vraag of we al bij de halte De Brug zijn. In zijn ogen zie ik verwarring. Het is duidelijk dat hij de verschillende haltes op zijn route niet kent. Ja, we zijn net Windesheim gepasseerd dat kon hij mij wel vertellen. En ja, het was hem ook opgevallen dat de informatie niet meer klopte. Zijn gelatenheid en onverschilligheid irriteert mij, maar ik besluit niet te klagen. Ik stap de eerstvolgende halte uit, één wat blijkt? Het is één halte té ver!
Inhoud
Hanzestedenpad Etappe 6
En zo begint mijn ruim 15 kilometer lange wandeling van Windesheim naar Zwolle, etappe 6 van het Hanzestedenpad. Dit keer heb ik geen kaart gedownload op mijn telefoon, maar het reisgidsje Wandelen langs de IJssel meegenomen.
Bij aanschaf van het boekje, had ik verwacht er interessante achtergrondinformatie in te vinden over de verschillende bezienswaardigheden onderweg. Dat is niet het geval. Er is alleen een korte beschrijving opgenomen van de verschillende steden langs de IJssel. Wel staat er een zeer gedetailleerd routebeschrijving in met bijbehorende plattegronden. Die plattegronden kan ik ook gratis downloaden van Wandelnet op mijn telefoon. Samen met de routebordjes onderweg, is dat voor mij voldoende.
De volgende keer dus geen boekje meer mee, maar gewoon mijn telefoon met daarop het gedownloade plattegrondje.
Een mysterieuze tewaterlating
Ik stapte dus één halte té ver uit. Gelukkig komt er binnen vijf minuten een bus aan die richting Zwolle gaat. Ik stap in en stap gelijk de volgende halte weer uit en loop dan weer hetzelfde stukje weg gedeeltelijk terug.
Na 750 meter sla ik linksaf een fietspad op. Ik zie een bank overgroeid door gras en een half vergaan informatiebord. Het fietspad is blijkbaar aangelegd in het kader van een natuurproject, maar de omgeving wordt niet écht onderhouden.
Even verder zie ik een bord van de ANWB met de tekst ‘Historisch punt, te waterlating van de modderzelte (schele beier jr) 19-08-2001’. Verder valt er niets te zien en ik vraag mij af hoe ze daar een boot te water hebben kunnen laten. De sloot is vrijwel dichtgegroeid. Frank Wandelt, die ook hier langskwam terwijl hij het Maarten van Rossumpad liep, weet het antwoord wel. Op zijn website schrijft hij dat het bordje een grap is geweest van de solexclub Windesheim. Hij zegt: Tijdens een tochtje door het Sallandse land dook een van de solexrijders (bijnaam: Schele Beier jr) bij een inhaalmanoeuvre in de sloot om er geheel onder het kroos weer uit te krabbelen. Deze dag moest worden gememoreerd, vonden de solexrijders. En daarmee gaven ze Schele Beier jr. het onbetaalbare gevoel een bijdrage te hebben geleverd aan de eeuwigheid.
De wetering als eerste kanaal
Even later loop ik de dijk op die de Soestwetering in bedwang houdt bij hoog water. De naam ‘wetering’ verwijst naar een gegraven waterweg waarin men het overtollige water van de Sallandse heuvelrug richting Zwolle en het Zwarte water geleidde. Deze kanalen werden in de 13de eeuw gegraven toen bleek dat door de bedijking van de IJssel het overtollige water vanuit Salland niet meer de rivier kon instromen. Middels deze weteringen verliet het water alsnog het gebied en kon het land gebruikt worden voor onder andere landbouw en veeteelt.
Vanaf de dijk heb ik vrij uitzicht over het polderlandschap. Ik zie een wulp overvliegen, spot verschillende reigers en futen in de wetering zelf, maar ook koeien die genieten van de eerste mooie dagen van het jaar. Ik ben blij dat de route mij over de dijk ten westen van de wetering laat lopen. Aan de oostkant is namelijk het fietspad waarover mensen met hun e-bike op hoge snelheid racen.
Zandhove bos
Ik laat de dijk achter mij en loop via de Hollewandsweg het Zandhove bos in. Een mooi park in Engelse landschapstijl. Ik kom daar zelfs nog enkele mammoetbomen tegen, die ik ook ken van landgoed de Horte vlakbij Dalfsen. Dit landgoed bezocht ik voor onze YouTube-serie Van Kampen naar Moskou.
Even later doorsnij ik het terrein van Ruitersportcentrum Zwolle. Niet alleen ruik ik duidelijk de geur van paardenmest en paarden, maar ik zie ook meer dan 50 paarden in de weilanden grazen.
Hier in het bos kom ik menig wandelaar met of zonder hond tegen. Geen wonder, want ik ben in het meest zuidelijke puntje van Zwolle beland.
Rafelranden van Zwolle
De route leidt mij nu langs de rafelranden van de Zwolse buurt Ittersumerbroek. Daarna kom ik uit bij industriegebied de Marslanden. Ik loop over de dijk tussen het industriegebied en de gigantische Sekdoornse Plas. Op het water zie ik een enorm zonnepanelenveld en op de dijk kom ik veel medewerkers tegen die tijdens hun lunch een wandeling maken. Ik vind het wel gezellig.
Eigenlijk ben ik verbaasd over het feit dat ik al zo snel in Zwolle ben aangekomen. Dat gevoel had ik ook toen ik in Stadshagen aankwam vanuit Hasselt. Je bent ook daar wel in Zwolle, maar toch ook weer niet. Hier geldt hetzelfde.
Ik volg het kanaal de Nieuwe Wetering en kom uiteindelijk aan bij park Wezenlanden. Het stadspark van Zwolle.
Anticlimax?
Tot op dat moment heb ik nog niet écht genoten van mijn wandeling. Ik mis variatie, maar ook vooral highlights. Iets bijzonders qua natuur, verhaal of plaats. Ik kom geen enkel informatiebord tegen met uitleg over een bijzonder gebouw of lokatie.
Omdat ik Zwolle al vrij goed ken, besluit ik vanuit Park de Wezenlanden door de wijk Assendorp naar het treinstation te wandelen. Daarmee heb ik de route met een aantal kilometers ingekort, maar dat kan mij niet deren. Het geeft mij de kans om even langs het appartement te lopen dat ik pasgeleden heb gekocht en waarvan ik de sleutels eind juli ontvang.
Conclusie: Aanrader?
Dit is de eerste wandeling van het Hanzestedenpad die mij niet écht kon boeien. Misschien had ik last van de warmte, of misschien is deze etappe gewoon niet zo heel erg spannend.
Wat ik heb gezien is een polder, een park in Engelse landschapsstijl, een groot ruitersportcentrum, een randje industrieterrein en een stadspark. Voor degene die Zwolle niet kennen is het laatste deel van deze etappe natuurlijk wel erg interessant en mooi. De route brengt je dan langs de oude stadsmuur, vlakbij de Broerenkerk, over het Rodetorenplein, en dan naar de Grote kerk en de Sassenpoort, om vervolgens door het park Potgietersingel richting de kruising met de Westerlaan te gaan. Daar stopt formeel deze etappe, zo’n 150 meter van het Zwolse centraal station.
Mijn advies? Sla deze etappe over en breng in plaats daarvan gewoon een aantal uren door in Zwolle zelf met haar prachtige oude gebouwen, gezellige pleinen en een mooi kunstmuseum. Een veel betere besteding van je tijd dan deze ‘net niet’ wandeling. Sorry!
Lees ook mijn blogs over Zwolle of één van mijn andere wandelverslagen van het Hanzestedenpad.
Geef een reactie