Eindelijk komen we aan bij de monding van de Douro met de zee. Vanuit de verte zag ik de golven al boven de rotsen van de zeewering uitspatten. Ik besluit bovenop één van die grote rotsen te gaan staan. Een golf komt aanrollen en even later voel ik de fijne waterdruppels zachtjes op mijn gezicht landen. Het water trekt zich terug en ik open mijn ogen weer. Wat een heerlijk moment, van de drukte van de stad naar de rustgevende werking van de zee.
Inhoud
Start van de wandeling
In de ochtend vertrekken we vanuit hartje Porto. We laten de Luis I brug achter ons en lopen langs de kade van Gaia. Hier slenteren al veel toeristen rond om foto’s te maken van de stad en rivier. Sommige stappen een porthuis binnen voor een rondleiding en proeverij. Wij niet, ons doel voor vandaag is de kust.
We laten het toeristisch gebied achter ons en lopen langs de rivier naar de tweede brug, die ons al naar zich toelonkt. Het is de Ponte da Arrábida, welke in 1963 werd geopend met toen de grootste betonnen boog voor die tijd. Vandaag de dag kan je niet over de brug zelf lopen, die is onderdeel van een snelweg, maar met behulp van een gids kan je via een trap naar de top van de boog lopen. Porto bridge climb is de club die dat organiseert en ze is gevestigd aan de rechteroever van de Douro, ofwel aan Porto-zijde.
Afurada
Nadat we onder de brug door zijn gegaan, komen we aan in Afurada. Een kleine vissersplaats dat nu is omringd door de grote stad, maar zijn charme niet heeft verloren. De vissersboten liggen zacht te dobberen aan de kade, als ze niet op zee zijn.
In het weekend trekken vele Portugezen naar dit dorp om te genieten van de meest verse en heerlijke visgerechten. Elk restaurant heeft zijn eigen grill op straat waarop de verse vis wordt bereidt. Wij dwalen eerst wat door de kleine en nauwe straatjes met bijzonder mooie huisjes. Op de meeste huizen staan heiligen afgebeeld en ieder huis heeft zijn eigen kleur en tegelwerk. Na wat omzwervingen belanden we uiteindelijk bij Casa do FC Porto na Afurada. Hier eten we een heerlijke bacalhau assado die bedekt is onder een laag van knoflook en ui. De gegrilde sardines worden geserveerd met heerlijk gekookte aardappels. Doe er nog een halve liter wijn bij en je hebt een traditionele Portugese maaltijd. Samen met de vele andere gasten op het terras genieten we van zowel het eten als het heerlijke weer.
Na lunch bezoeken wij het gratis Centro de Interpretativeo do Patrimonio da Afurada, een cultureel centrum waar inzicht wordt gegeven in de geschiedenis en lokale cultuur van Afurada. Ten tijde van ons bezoek exposeerde een Portugese kunstenaar er zijn aquarellen die hij in Afurada heeft gemaakt. Verder zijn er vele modelboten, instrumenten en gereedschappen die door de vissers worden gebruikt en is er een korte geschiedenisvertelling.
De openbare wasplaats van Afurada wordt tegenwoordig nog maar beperkt door de lokale bewoners gebruikt. De camperaars op de nabijgelegen camperplaats maken wel goed gebruik van deze wasplaats, waardoor er toch nog een mooie foto gemaakt kan worden.
Iets verder richting de zee is een moderne jachthaven gevestigd. Hier liggen vooral chique jachten van rijke Portugezen en kleine bootjes van gepassioneerde zeilers en booteigenaren. Op de terrasjes aan de kade zitten de eigenaren en hun bezoekers in het zonnetje een glas wijn te drinken. Zo vlak na onze stop in Afurada, besluiten wij dit terrasje over te slaan en lopen door richting zee.
Richting zee
In de verte zien we de golven al boven de rotsen uitspatten. De zee roept ons en we stappen stevig door. We passeren een natuurpark met een aantal uitkijkposten voor het spotten van de vele zeevogels die hier verblijven. Een verrekijker is een absolute must, daar de meeste vogels ver van de hutten verblijven. We besluiten dat we een volgende keer hier zeker zullen stoppen.
Als we aankomen bij de zee, laten we ons heerlijk natmaken door de golven die hard tegen de rotsen slaan. Het is zo ontspannen om te genieten van een ruwe zee.
Strandwandeling
Langzaam lopen we via de rotsen verder langs de kust. Daar treffen we een opmerkelijke situatie aan. Het is oktober en de temperaturen beginnen te dalen in Porto, dus wat doet men op een mooie zonnige zondag? Men rijdt met de auto naar de kust en gaat lekker in de auto in het zonnetje een dutje doen. Verscheidene auto’s staan naast elkaar. In elk van hen ligt wel iemand te slapen of te genieten van de zon die op de voorruit schijnt. Ik durfde geen foto te maken, dus je moet er zelf heen om dit fenomeen te zien.
Langzaam maken de rotsen plaats voor zand. Een houten looppad begeleidt ons verder langs het strand en door de duinen. We lopen op ons gemak richting het zuiden. Het einddoel is het strand van Miramar, alwaar de kapel Capela do senhor da pedra staat.
Capela do senhor da pedra
De 17de eeuwse Capela do senhor da pedra is gebouwd op een rots. Deze werd voor de bouw gebruikt door de lokale bevolking als offerplaats voor de natuurgoden. Met de bouw van het kapel hoopte de kerk deze rituelen te stoppen. De lokale bewoners vertellen ons dat er nog steeds rituelen en offers plaatsvinden, nu in de kapel zelf.
We willen de zon achter het kapel zien ondergaan, maar beseffen dat we dat die herfstdag niet gaan halen. We besluiten dan ook vanuit Madalena de trein terug te nemen naar de stad.
Zonsondergang
Een paar dagen later stappen we in de middag daar weer uit voor het laatste gedeelte van onze wandeling. Onze planning is perfect, want we bereiken het kleine kapel net voordat de zon onder gaat. We hebben zelfs nog even tijd om een drankje te doen op het terras vlakbij, alvorens we de ondergaande zon fotograferen.
Praktisch
De totale wandeling van Porto centrum naar Capela do senhor da pedra is zo’n 14 kilometer. De wandeling kan op verschillende punten worden opgepakt of onderbroken.
Bij de Golden Tulip hotel aan de monding van de Douro vertrekt bus 902 naar Casa da musica, alwaar je weer de metro kunt nemen naar het stadscentrum. Wil je net als wij in Madalena starten of stoppen, dan is de forensentrein Linha de Aveiro het beste vervoersmiddel. Deze trein stopt ook in Miramar, het dichtstbijzijnde treinstation voor Capela do senhor da pedra. Het beste is om bij General Torres uit of in te stappen.
Uiteraard kun je de beschreven route ook fietsen. In de stad zijn vele fietsverhuurbedrijven. De fiets mag je ook meenemen in de forensentrein, dus je hoeft niet terug te fietsen als je geen zin hebt.
Geef een reactie