Nadat we meer dan 6 weken in Venetië hadden doorgebracht en daarna ruim 5 weken in Milaan, snakten we naar natuur. We wilden wandelen, frisse lucht en ruimte. Onze volgende bestemming moest dan ook aan de volgende vereisten voldoen:
- Niet te ver van Milaan, want we wilden vanuit Milaan terugreizen naar Nederland met de trein of vliegtuig.
- Er moest een treinstation op loopafstand van het appartement zijn.
- Vanuit het appartement wilden we gelijk de natuur in kunnen wandelen.
- Het appartement moest veel ramen bevatten en voldoende ruimte bieden om te kunnen werken.
Het leek in eerste instantie een onmogelijke opgave, maar op AirBnB vonden we twee weken voor tijd een leuk appartement op de 3de etage met veel ramen en uitzicht! Volgens de beschrijving konden we vanuit het appartement zo de bergen inwandelen. Het werd onze volgende bestemming: Abbadia Lariana.
- We verbleven in dit appartement dat wordt beheerd door Marta en haar familie.
Inhoud
Sentiero del Viandante
Vlakbij het appartement trof ik een bordje aan met ‘Sentiero del Viandante’ erop geschreven. Ik ontdekte toen dat Sentiero del Viandante een wandelroute is van ruim 40 kilometer langs de oostkust van het Comomeer. De route is opgedeeld in 4 etappes welke van treinstation naar treinstation gaan. Een perfecte manier om te genieten van de natuur en het verkennen van de omgeving.
Hoe zien de etappes eruit?
We hebben vanuit Abbadia Lariana de hele route gewandeld, inclusief beide alternatieven van etappe 2. Informatie over deze wandelroute is alleen te vinden op de website van Lecco. Hier troffen we een korte omschrijving aan van de etappes, de mogelijke duur van de wandeling en een kaart in MyMaps.
Etappe 1 – Abbadia Lariana naar Lierna
We verbleven in Ababdia Lariana en konden zo vanuit ons appartement aan deze route beginnen. Toch kozen we ervoor om vanuit Lierna naar Abbadia Lariana te wandelen, omdat we op die manier met een voor ons onbekend gebied zouden beginnen.
Ook wilden we genieten van de zonsondergang bij het kleine kerkje van San Giorgio dat tussen Abbadia Lariana en Mendello del Lario instaat. In totaal deden we 3.5 uur over deze wandeling.
Etappe 2a – Lierna naar Varenna de hoge route
Omdat de eerste etappe erg meeviel qua zwaarte, besloten we bij de tweede etappe de hoge route te volgen. Dat hebben we geweten. In totaal zijn we zo’n 2.5 uur aan het klimmen geweest voordat we het hoogte punt bij Colle di Vezio bereikten.
Na deze steile klim van zo’n 700 meter volgde een steile afdaling naar beneden richting het kasteel van Vezio. Deze was helaas vanwege Covid-19 gesloten.
Het klimmen was vermoeiend, maar de beloning van mooie uitzichten was de moeite waard! Ook liepen we ongeveer de helft van de tijd in een volledig besneeuwde omgeving. Dat was heerlijk en gaf mij een écht Alpengevoel.
In totaal deden wij ruim 5.5 uur over deze wandeling.
Etappe 2b – Lierna naar Varenna de lage route
Wie denkt dat de lage route gemakkelijker is dan de hoge route, komt bedrogen uit. Na een soepele start begonnen we toch al vrij snel aan een stevige beklimming. Die beklimming voerde ons ruim 300 meter de hoogte in om daarna minstens zo steil weer af te dalen richting Fiumelatte.
Daarna verliep de wandeling behoorlijk vlak totdat er vlak voor Varenna nog een heuvel moest worden beklommen om bij het oude kasteel uit te komen. Wij kozen ervoor om af te dalen en in plaats daarvan het oude centrum van Varenna te gaan verkennen.
Etappe 3 – Varenna naar Dervio of in ons geval Dervio naar Varenna
Ook deze route hebben we in omgekeerde richting gelopen. We zijn begonnen in Dervio en geëindigd op het treinstation van Varenna. Dat is omdat ik wist hoe steil de klim zou zijn vanuit Varenna naar het startpunt van de route, en daar had ik even geen zin in.
In Dervio hebben we bij een lokale bakker broodjes gekocht en zijn daarna op pad gegaan. Voor deze route is het niet zo erg als je hem in de omgekeerde richting loopt, omdat je grotendeels in de schaduw van de bergen wandelt. Zeker in de winter kwam de zon niet écht over de bergkam.
De uitzichten waren wederom prachtig. We genoten van de vele watervallen aan het begin van onze route, de oude bergdorpen, het uitzichtpunt bij Santuario Madonna della Lacrime en het stadje Bellano. Deze stad is een echte toeristische trekpleister met haar diep uitgesleten vallei met snelstromend water. Om daar te lopen moet je wel eerst een kaartje kopen.
Etappe 4 – Dervio naar Piantedo of Colico
Formeel eindigt de route aan de rand van Piantedo. Volgens de website eindigt de route bij Sanctuary of the Madonna di Valpozzo. Daar eindigden wij niet, terwijl we keurig de bordjes bleven volgen. Op een gegeven moment gingen de bordjes nog verder van Colico weg richting het dorpscentrum van Piantedo. Omdat wij met de trein moesten terugreizen, kozen wij ervoor om dat pad te negeren en richting Colico af te dalen met behulp van GoogleMaps.
Onderweg naar Colico kwamen we alsnog langs Sanctuary of Madonna di Valpozzo en ook daar zagen we de oranje bordjes van Sentiero del Viandante. Het was allemaal een beetje verwarrend.
We vonden het laatste gedeelte van etappe 4 niet boeiend. Je wandelt vooral door moderne dorpen, vlak langs de snelweg en een industrieterrein. Vanaf het eindpunt is het nog zo’n half uur teruglopen richting het treinstation van Colico. Mijn advies zou dan ook zijn om al eerder de route af te breken en richting het treinstation te lopen.
Wanneer is de beste tijd
Wij hebben deze route op zonnige dagen in hartje winter gelopen. We droegen een fleece en een wandeljas om ons warm te houden, alhoewel we ook regelmatig stukken alleen in onze fleece wandelden. Vooral bij het klimmen ging onze wandeljas regelmatig uit.
Ook wanneer je in de zon langs de randen van een klif wandelt, is het genieten. Aan de schaduwzijde van een berg of op hoger gelegen gebieden is een overjas absoluut noodzakelijk. Op sommige momenten droegen we zelfs onze handschoenen en muts om warm te blijven.
Natuurlijk is deze route het best te lopen in het voor- en najaar als de temperaturen mild zijn. Vanwege de vele beklimmingen zou ik de route niet aanraden in hartje zomer.
Is deze route voor iedereen
Volgens de website van Sentiero del Viandante kan iedereen deze route lopen. Dat denk ik ook, maar een beetje basisconditie is wel handig omdat je regelmatig stevig moet klimmen en afdalen. Vooral de hoge route tussen Lierna en Varenna is heel erg pittig qua klimwerk.
Verder loop je voor 90% over bergpaden met soms losse stenen en bladeren. De kans is groot dat je tijdens het afdalen wel een keer een kleine val maakt. Een schoen met een goed profiel is dus belangrijk om te dragen, het liefst een wandelschoen. Daarnaast kunnen de steile afdalingen met ongelijke paden een belasting zijn voor je knieën en rug, dus een goede demping is ook prettig.
Ik liep deze route op sneakers met een dunne zool en na sommige wandelingen had ik echt wel last van mijn voeten en knieën, maar ik ben dan ook geen 23 meer. Mijn man droeg een lichte wandelschoen en behalve wat vermoeide voeten had hij verder geen last van klachten.
Looprichting
De oorspronkelijke route is opgezet van zuid naar noord. Hierdoor heb je de zon vrijwel altijd achter je en is je blik gericht op de hoge bergen in de verte. Het is wat mij betreft dan ook de perfecte looprichting.
Wat zie je onderweg
Ik was onder de indruk van de gevarieerdheid tijdens elke wandeling. Steile stukken klimmen of dalen in het bos, wandelen langs bergrichels, ogenschijnlijk verlaten dorpen doorkruisen en afdalen naar de levendige dorpen aan het meer. Geen enkele wandeling heeft ons verveelt en onderweg was er meer dan genoeg te zien.
Kom je veel mensen tegen
Wij liepen deze route in januari en op doordeweekse dagen kwamen we eigenlijk niemand tegen. Alleen in de buurt van dorpen kwamen we verschillende lokale bewoners tegen die hun hond aan het uitlaten waren of een wandelingetje ondernamen. In de weekenden kom je wel meer mensen tegen die ofwel deze route lopen of een andere route aan het wandelen zijn die deels over hetzelfde pad gaat als Sentiero del Viandante.
Eten en drinken
Wij namen elke keer ons eigen drinken en eten mee. De meeste wandelingen komen niet door een dorp met een horeca- of winkelvoorziening. Daarnaast vind ik het leuker om op een rots met prachtig uitzicht een lekkere boterham op te peuzelen :-).
Zin meer….
En als je zin hebt in meer, dan is er nog een andere langeafstandsroute in deze regio: La Dorsale Orobica Lecchese. Deze gaat dwars over de bergen. De tekst op de website is in het Italiaans, maar met Google Translate is het goed leesbaar. Een kaart van deze route vind je op de website van All Trails.
Geef een reactie