De zon gaat onder en de laatste zonnestralen strijken over de stad Athene. De Akropolis met bovenop het Parthenon gloeit in de oranjerode stralen. De rest van de stad spreidt zich voor mij uit als een sneeuwvlakte omringd door vele heuvels en bergen.
Dagenlang loop ik door de straten van Athene, mijn ogen dwalend van het ene gebouw naar het andere, van de ene graffiti naar de ander, nooit alleen en altijd waakzaam voor de oneffenheden op straat. Pas als ik hoog boven de stad sta, kan ik in stilte de vele indrukken verwerken. Even afstand nemen, om mij daarna weer te laten opslokken in de dynamiek en levendigheid van de stad.
Inhoud
Lycabettus heuvel – meest bekend
Het meest bekende en bezochte uitkijkpunt over Athene is Lycabettus ofwel Ludovicos. Voor hen die zich niet willen vermoeien, is er een kabelbaan naar de 277 meter hoger gelegen top. Voor een optimale ervaring, wandel je vanaf metrostation Ampelokipoi tussen de bomen door naar boven. De beloning van een mooi uitzicht na een stevige klim, maakt het de moeite waard.
Een kleine witte Grieks-Orthodoxe kerk observeert bovenop de heuvel rustig het getrek en geschuifel van de toeristen en Grieken op het plateau. Iedereen zoekt een plek aan de rand van het plateau voor die ene foto van de Akropolis tijdens zonsondergang. Volgens Athanasios, onze Griekse gids, is iedereen er eigenlijk op het verkeerde tijdstip. “De beste tijd is zonsopkomst, want in de ochtend kust de zon als eerste de Akropolis”.
Strefi heuvel – klein maar fijn
Op slechts een honderdtal meters van Lycabettus ligt Strefi. Hier komen geen toeristen om van het uitzicht te genieten, hier laten sportieve hondenbezitters hun hond uit en overnacht menig zwerver er in zijn tent. Vanaf Strefi heb je echter wel één van de mooiste uitzichtpunten over Athene.
Het is het enige uitzichtpunt in de stad vanwaar je zowel Lycabettus, de Akropolis en de stad in één blik vangt. De top van Strefi is gemarkeerd met een pilaar, die op zijn eigen manier je eraan herinnert dat je nog steeds in modern Athene bent.
Ofwel een uitzicht over het échte Athene. Je vindt deze kleine, maar bijzondere heuvel vlak achter het Nationaal Archeologisch Museum.
Imittos – indrukwekkend mooi
Ik ben in verwarring over hoe de naam van deze berg gespeld moet worden. Fonetisch is het helder hoe de berg heet, maar de spelling verschilt telkens. Op Google-maps komt zowel de naam Hymettus als Imittos voor, alsof het twee verschillende bergen zijn. Het is echter één en dezelfde berg. Hoe het ook zij, het is een prachtige plek om te wandelen en te genieten van de vele uitzichten over Athene.
Tijdens ons verblijf in Athene zijn we er drie keer geweest. Elke keer wandelden we een andere route en kregen telkens weer de meest prachtige uitzichten over de stad en diens omgeving te zien. Vooral de vergezichten richting Piraeus en Peleponnesos zijn adembenemend mooi. De kleine en vreedzame klooster Kaisariani aan de voet van de helling is een extra bonus.
March & Philopappos heuvel – dichtbij is zo slecht nog niet
Door sommige mensen over het hoofd gezien als een plek voor een mooi uitzicht, maar deze twee kleine heuveltjes vlakbij de Akropolis zijn perfecte plekken voor een ontspannen zit. Met een flesje bier, wijn of cola en wat snacks bij de hand, kun je uren kijken naar het Athene dat voor je ligt en de toeristen om je heen.
Vanaf Filopappos zie je de havens van Piraeus liggen en enkele van de Saronische eilanden. Op March heuvel heb je de vele archeologische opgravingen en de wijken Monastiraki en Plaka in het vizier.
Botanische tuin – avontuurlijk klimmen
Dit uitzichtpunt is écht uniek en onontdekt. Eigenlijk heb ik hem per toeval gevonden, maar hij verdient het absoluut om opgenomen te worden in deze top 5 lijst van mooiste uitzichten over Athene.
Na een ietwat teleurstellend bezoek aan het Daphni klooster, liep ik de nabij gelegen botanische tuin in. Intuïtief koos ik voor het pad dat omhoog ging, weg van de ingang en de aangelegde tuinen. Het pad werd smaller totdat het als het ware oploste. De top was nog niet bereikt, dus klom ik tussen de struiken door via droge witte rotsen langzaam naar boven.
Aangekomen op de heuveltop had ik vrij uitzicht naar het noorden van de stad. Geen mens te bekennen en weer een heel ander perspectief op die witte sneeuwvlakte tussen de bergen. Na even in het zonnetje te hebben gezeten, keerde ik over een breed zandpad terug naar de ingang van de botanische tuin.
E is zoveel te zien en te doen in Athene, dat ik meerdere blogs heb geschreven over de leukste en meest bijzondere bezienswaardigheden, maar ook schrijf ik over leuke lokale restaurants. Je vindt ze hier.
Geef een reactie