Als ik in het buitenland verblijf, dan ga ik altijd op zoek naar lokale restaurants. Restaurants waar ik lokaal eten kan proeven voor een voordelige prijs. In Nederland is dat anders.
In Nederland ga ik altijd op zoek naar restaurants die de authentieke buitenlandse keuken serveren. Restaurants die me verrassen of doen kennismaken met nieuwe smaken voor een betaalbare prijs.
Tijdens mijn drie wekelijks verblijf in Breda kreeg ik de kans om op ontdekkingstocht te gaan naar restaurants met een overheerlijke buitenlandse keuken.
Om deze te kunnen vinden, begin ik altijd eerst met het lezen van andere reisblogs en artikelen online. Die verwezen mij allemaal door naar hippe en trendy restaurants. Enkele daarvan markeerde ik toch maar in Google Maps. Misschien was er op cultureel vlak niet veel te vinden in Breda.
In de buurt van één van die hippe restaurants zag ik op Google Maps een Cambodjaans restaurant. Geen twijfel mogelijk, daar wilde ik eten.
Inhoud
Soksabbay – Cambodjaans & Aziatisch restaurant
Van oorsprong een afhaalrestaurant met een klein zitgedeelte, nu een volwaardig klein familierestaurant. De eigenaren hebben de corona-crisis aangegrepen om hun zaak te verbouwen en de volgende stap gezet naar een volwaardig restaurant in plaats van alleen een afhaalplaats waar je eventueel kunt eten.
We zijn er vroeg op de avond en hebben daardoor tijd om met de gastvrouw te praten. Zij is opgegroeid in Cambodja. Ze vertelt over hoe ze het Cambodjaanse bier dat ze hier serveren helemaal uit Parijs moet halen, en hoe het befaamde dessert dat ze serveert met een specifieke mal wordt gemaakt. Die heeft ze 3 jaar geleden, toen ze voor het laatst in Cambodja is geweest, meegenomen. Haar man die later komt is ook van Cambodjaanse afkomst, maar al als kleine jongen naar Nederland gekomen. Hij komt binnen met een grote beker waar duidelijk eten inzit. Ik roep bijdehand dat het vast onze curry is die we hebben besteld. Hij lacht en zegt in accentloos Nederlands, “Nee, het is eten van mijn moeder. Maar ik vind het niet lekker, er zit teveel groente in.” Het ijs is gelijk gebroken en hun dochter van 3 heeft niet veel aanmoediging meer nodig om ook langs te komen voor een praatje in peutertaal.
Dit echtpaar, dat achter de zaak woont, is 2 jaar geleden begonnen met hun restaurant. Ze zijn tot nu toe het enigste Cambodjaanse restaurant in Nederland. Een jaar na opening kwam de Volkskrant met Mooncake bij hen filmen. Dat zorgde voor landelijke bekendheid, waarna bezoekers vanuit heel Nederland naar hun restaurant kwamen. “Ik had mij nooit gerealiseerd dat zoveel Nederlanders een connectie met Cambodja hadden!” Hij heeft dat nog niet gezegd of er komt een witte jonge vrouw met lang blond haar binnen die hem in het Cambodjaans groet. Zij komt uit de omgeving van Rotterdam en is net 4 maanden terug van lesgeven in Cambodja. Ze mist het land en wilde graag weer Cambodjaans voedsel eten. Haar vriendin met wie ze in Cambodja is geweest, komt even later binnen. Die gaat binnenkort weer terug, horen we.
Ondertussen worden onze hoofdgerechten geserveerd. We hebben Vis Amok en Kari Mon besteld. De cake van vis smaakt zalig en de kip in de curry is zó mals en zacht van smaak, dat we ervan blijven eten. We verlangen terug naar Azië. De vis amok heeft een smaak die me deed terugdenken aan Indonesië. Als we vragen wat nu het verschil is tussen de Cambodjaanse keuken en die van bijvoorbeeld Thailand en Indonesië, dan horen we dat de Cambodjaanse keuken veel subtieler is met smaken. Het eten is niet heel erg pittig, maar heeft wel een pittig accent. De citroengras overheerst niet, maar is wel aanwezig. En wie van pittig eten houdt, moet niet vergeten te vragen om extra peper. Je krijgt dan een eigen gemaakte pepersambal, die ook weer subtiel pittig van smaak is.
Vooraf had ik op de kaart al de bloemkoek zien staan. Een gefrituurde koek van o.a. kokosmelk, sesamzaad en rijstmeel. Deze Nom Pka was de perfecte afsluiter van onze maaltijd.
En de rekening was meer dan prima! Wat mij betreft mogen ze wel iets meer vragen voor hun gerechten, maar ik denk dat ze niet uit zijn op zoveel mogelijk winst. Ze willen vooral heerlijk eten serveren aan hun gasten. Dat ervaar je de hele avond door. Gastvrijheid is voor hen heel belangrijk en dat blijkt uit de komst van enkele vaste gasten. Als zij het restaurant betreden, worden ze als oude vrienden verwelkomd en al gauw zitten de gasten met de 3-jarige dochter gezellig een puzzel te maken. Want die dochter krijg je er gratis bij als je gaat eten bij Soksabbay.
Update maart 2022: Helaas is Soksabay niet meer geopend.
Kabul – Afghaans eten in Noord-Brabant
Na zo’n geweldige ontvangst en maaltijd tijdens onze eerste avond in Breda, is het moeilijk om net zo enthousiast te zijn over het volgende restaurant dat we bezoeken. Dit restaurant werd aangeraden door de huiseigenaar op wiens huis we pasten.
Restaurant Kabul aan de Haagweg is het enige traditionele restaurant dat we tijdens ons verblijf in Breda bezoeken. We nemen plaats aan een tafeltje voor twee. Ook dit keer zijn we er al voor 18uur, maar zijn wij dit keer niet de enige gasten. Aan twee andere tafels wordt al gegeten.
Vol verwachting nemen we plaats. We herinneren nog hoe lekker we het Afghaanse eten vonden tijdens ons verblijf in Parijs, waar we voor het eerst met deze keuken kennismaakten.
Als de menukaart komt, schrikken we even van de prijzen. Een hoofdgerecht kost 20 euro en een voorgerecht 8 euro. We kunnen ook kiezen voor een twee- of driegangen verrassingsmenu, maar besluiten toch te gaan voor een bestelling à la carte. We willen onszelf niet overeten.
Als eerste bestellen we een Barbosa, een envelop van filodeeg gevuld met gehakt. Het valt ons op dat we in plaats van 4, zoals de ober aangaf, er slechts 3 ontvingen. Ook waren ze droog en niet krokant, ofwel oud.
Het eerste hoofdgerecht komt na enige tijd op tafel. Het ziet er goed uit met een mooie schaal vol pilauw rijst. Onder de rijst ligt gekookt lamsvlees en daar bovenop nootjes, geraspte wortelen en rozijnen. Het smaakt heerlijk! De erbij geserveerde aubergine en spinazie vallen alleen tegen. De spinazie smaakt zuur, ofwel uit blik of voor de tweede keer opgewarmd. De aubergine was bedekt met heel veel yoghurtsaus, waardoor je de aubergine nauwelijks proefde. Het tweede hoofdgerecht, de vegetarische schotel, is minder op smaak. De paneer met spinazie is niet gezamenlijk bereidt, en ook deze spinazie smaakt zuur. De saus van gele linzen is lekker, maar ook de oker in tomatensaus smaakt alsof het uit blik komt.
We verheugen ons na het hoofdgerecht op een typisch Afghaans toetje, welke op de kaart stond. Die willen we combineren met een Afghaanse thee en baklava. Helaas blijken beide nagerechten niet beschikbaar te zijn. Men heeft alleen een aantal bolletjes ijs als dessert. Wat een teleurstelling. De Afghaanse thee, zwarte thee met kardemon, is lekker, maar hadden zo graag een Afghaans toetje gewild.
Dat een restaurant geen baklava heeft, terwijl dat overal verkrijgbaar is in Breda, verbaast ons. Na ons bezoek bekeek ik nog wat foto’s van mensen die Kabul hebben bezocht voor de Corona-uitbraak. De schalen zagen er toen beter uit, ik zie verse oker, meer vlees en ik zie ook toetjes op foto’s staan. De salade die ze toen bij de gerechten serveerden had ook olijfjes, deze ontbraken bij ons We denken dat dit restaurant enorm veel last heeft gehad van de COVID-19 uitbraak en op dit moment kunnen ze misschien niet meer de kwaliteit leveren van voor de uitbraak.
De jongen die ons bediende deed zijn werk meer dan uitstekend en professioneel, maar toch misten we het persoonlijke contact zoals we dat hebben gehad bij Soksabbay.
We hopen dat ze hun oude niveau weer snel terugvinden. Bezoek de website van Kabul voor meer informatie.
Kahuna – Hawaainse poke bowl
Een heel ander verhaal is Kahuna. Na onze wandeling door het Mastbos en langs het riviertje Mark nemen we plaats op het grote terras in hartje Ginneken.
Zowel ik als mijn man hebben nog nooit een poke bowl gegeten en de eerste kennismaking met dit gerecht moest voor ons wel gelijk een goede zijn. De reviews op Google Maps zijn zeer lovend over de poke bowls van dit kleine restaurantje. Kahuna betekent in het Hawaïaans, wijze man. We zijn benieuwd.
In Nederland worden veel poke bowls verkocht door zogenaamde Japanse en Aziatische restaurants, maar het gerecht is eigenlijk een traditioneel Hawaïaans gerecht. Van oorsprong bestaat een poke bowl uit rauwe vis met zeezout, kemir noten, zeewier en limu (roodalg) erbij geserveerd. Inmiddels kan en mag alles en lijkt het gerecht écht niet meer op het oorspronkelijke gerecht uit Hawaï.
Door de corona kunnen we niet binnen plaatsnemen, maar wel op het terras van hun buurman. De poke bowls rekenen we af bij Kahuna, en de drankjes bij de uitbater van het terras. Een mooie regeling voor beide partijen.
We bestellen twee verschillende bowls van een medium formaat, die ieder 10,50 euro kost. Ik neem een bowl met kip en zoete aardappel, Milton één met garnalen. Niet alleen zien de kommen er prachtig uit, de ingrediënten zijn ook kraakvers en de smaken mooi gebalanceerd. Persoonlijk vinden wij de poke met garnalen wel lekkerder dan die met kip en zoete aardappel.
Qua locatie ligt Kahuna perfect. Vlakbij het Mastbos en het Markdal, aan het grote dorpsplein van Ginneken dat wordt omringd door allerlei boutique-winkeltjes. Het dorpsplein is klein en helemaal gevuld met stoelen en parasols. Op het terras horen we veel Vlaams om ons heen. We vinden het hier veel gezelliger, dan in hartje Breda.
Ben je benieuwd wat Kahuna precies op haar menukaart heeft staan? Check dan hun website voor meer informatie.
Kadbanoo – puur Iraans eten in Breda
Midden in een gewone woonwijk tussen een bakkerij en Turkse supermarkt in, vindt je een échte hidden gem. Niet een gewoon Perzisch restaurant, maar een écht Iraans eethuis.
We worden ontvangen door Debby, die druk bezig is met het klaarmaken van de bestellingen voor die avond. Wij nemen plaats aan een grote tafel aan de voorkant van de zaak. Hierdoor hebben we zicht op de straat, maar zien ook iedereen die binnenkomt. Twee mannen in een dure Audi sportauto halen hun bestelling op die door hun vrouwen is geplaatst. Een man in een grijsgroene wandelbroek met veel zakken neemt samen met zijn vrouw plaats aan een andere tafel. Volgens Debby, onze gastvrouw, komen zij hier vaker.
Terwijl Debby onze bestelling opneemt, staat haar vriendin in de open keuken in allerlei pannen en potten te roeren. Zij is Iraans, afkomstig uit het zuidelijke deel van Iran, waar het eten heel erg pittig is. Zó pittig, dat ze het hier in Nederland niet durven te serveren. Wij krijgen dan ook een minder pittige variant van de rijst met garnalen en koriander. De Megoo Pollo ba Geshniz, zoals het gerecht heet, smaakt er niet minder om.
Aan de smaak van onze tweede hoofdgerecht, Gheymeh Bademjan, moet ik even wennen. Bij het zien van het gestoofde rundvlees in tomatensaus met gebakken aubergine verwachtte ik dat het geheel een zoete smaak heeft. Het blijkt een lichtzure te zijn. Die lichtzure smaak komt van de gedroogde citroen die in de saus wordt meegekookt, hoor ik later.
Die gedroogde citroen en al hun kruiden halen ze rechtstreeks uit Iran. Net voor de COVID-19 uitbraak hebben ze nog een nieuwe voorraad ontvangen. Zij kunnen dus nog even doorkoken met hun eigen kruiden.
Net als bij Soksabbay proberen de dames hier zo authentiek mogelijk te koken met originele ingrediënten uit het land zelf én vooral willen ze de gerechten vers klaarmaken. Daarom kiezen ze er ook voor om klein te blijven, zodat ze hun kwaliteit kunnen blijven garanderen.
Kadbanoo bestaat nu ruim drie jaar en daar zijn deze keukenprinsessen trots op. Voor hun komst had er een shoarma zaak in het gebouw gezeten, hierdoor konden ze de keuken overnemen. Stapje voor stapje hebben ze de zaak eigen gemaakt door de muren te verven, gezellige meubels erin te plaatsen en allerlei Iraanse accessoires aan de inrichting toe te voegen. Nu komen Iraniërs vanuit het hele land naar hen toe. Als ze van te voren bellen om te reserveren, waarschuwen de dames hen wel dat ze geen restaurant zijn waar de muziek luid speelt. Want, vertelt Debby, als Iraniërs uitgaan dan gaan ze op hun mooist en horen ze graag muziek. Voor sommigen is het dan een teleurstelling om in zo’n simpel eethuisje terecht te komen. Maar, zegt ze, iedereen geniet wel enorm van het lekkere eten.
Wij hebben ook genoten! Als voorgerecht kiezen we de Kotlet, een gebakken schijf van aardappel, gehakt, eieren en specerijen. Het meest genieten we van het nagerecht. Bijna ongevraagd, en vol trots, worden er twee schaaltjes met saffraan ijs voor onze neus neergezet. Zo geel als mango ijs door de Iraanse saffraan, verder op smaak gebracht met rozewater en besprenkelt met gemalen pistachenootjes. Goddelijk!
Wie gaat eten bij Kadbanoo moet geen haast hebben. Het eten wordt ter plekke bereidt, waardoor je dus even moet wachten. Dat is geen straf, want als het even kan maken de gastvrouwen een praatje met je. De geuren uit de keuken, waaronder die van de grillplaat waarop de gehaktspiezen worden geroosterd, vullen het hele restaurant.
En had ik al vertelt dat Kadbanoo keukenprinsessen betekent? Een terechte naam voor dit superleuke eethuisje met een overheerlijke menukaart!
Bezoek de facebook-pagina van Kadbanoo voor meer informatie. Kom je vanuit hartje centrum, dan is het restaurant gemakkelijk te bereiken met buslijn 4. Deze stopt vrijwel pal voor hun voordeur.
Bloem van Damascus – Syrisch eethuis
In gesprek met de dames van Kadbanoo kregen we de suggestie om ook de Bloem van Damascus uit te proberen. De eigenaar is zelf afkomstig uit Syrië en heeft in die regio altijd als kok gewerkt. Eerst twijfelde ik nog, want op de menukaart stonden ook Turkse Pizza’s en kapsalons.
Het is bijna alsof de eigenaar aan buitenstaanders niet wil laten weten wat voor heerlijks hij hier serveert. Wie dit restaurant niet kent en het passeert, zal al gauw denken dat het een standaard shoarma-zaak is. Achterin staan echter verschillende tafels en pas als de drankjes op tafel komen, wordt het duidelijk dat je hier moet zijn voor echt goed Syrisch eten.
Mijn verse limoen en munt sap is supervers, versierd met een schijfje citroen en heel veel takjes munt. En hij smaakte precies zoals ik ze dronk in Oman. Milton neemt een verse mangosap, die een paar elegante slierten aardbeiensiroop heeft. Beide sappen komen niet in een klein glaasje, maar in een groot vol glas!
We kiezen voor een gemengde schotel van koude en warme voorgerechten, ofwel mezes. Hij kost 19 euro, maar is zijn prijs meer dan waard! De filodeeg gevuld met groente is knapperig en fris van smaak. De gefrituurde Kubba is lekker stevig en de falafel perfect van textuur, niet té vochtig en niet té droog. En die Baba Ghanouj van gerookte aubergine is goddelijk! De Tabouleh zit vol met peterselie, en is er nog de Arabische salade, de hummus en een stukje zoete pannenkoek op de schaal. Bij aankomst is de schaal rijkelijk bestrooid met walnoten en stukjes granaatappel. Natuurlijk hoort daar Syrisch brood bij, ofwel flat bread, welke in zakjes op tafel ligt.
We bestellen ook nog een gekruide kipfilet met warme groenten erbij. En voor de tweede keer in Breda treffen we heerlijk mals vlees aan, die werkelijk perfect gekruid is.
Nadat onze smaakpapillen al in de hemel zijn, volgt nog de klapper van de avond, ons toetje!
De ober spreekt nauwelijks Nederlands en kan ons daardoor niet het verschil uitleggen tussen Arabisch ijs en Alman Alsalwa ijs. Er zit ons dan ook niets anders op dan beide nagerechten te bestellen. We moeten voor ons gevoel lang wachten, maar toen kwam het ijs op tafel. Was het saffraan ijs van Kadbanoo goddelijk, deze ijsgerechten zijn hemels! Arabisch ijs is een soort van vanille-ijs met rozenwater dat is gerold door een mengsel van vooral grote pistachenoten. Alman Alsalwa is ijs gemaakt van amandelen, beetje bruinig van kleur en nog verder op smaak gebracht met kardemom. Ook dit ijs is door een notenmengsel gehaald van vooral amandelnoten, maar ik kom ook een cashew tegen en enkele pistachenoten.
Als even later de ober langskomt en ons een klein kopje Syrische koffie, ofwel koffie met kardemom, aanbiedt, zijn we helemaal gelukkig. De kleine kopjes kardemom koffie brengen ons terug naar Oman, geven ons een kick, maar nemen ook het zware gevoel weg van deze verrukkelijke maaltijd.
Aan de buitenkant zie je niet welke goddelijke gerechten hier aan de Ginnekenweg 40 geserveerd worden. De echte kenners weten het wel, want al de 6 tafels zitten vol tijdens ons bezoek. We zien jonge stelletjes, gezinnen en bevriende mannen in het restaurantgedeelte. Ga niet af op je eerste indruk, maar duik dit restaurantje binnen. Je komt er zeker niet teleurgesteld uit!
Bezoek de website van de Bloem van Damascus voor meer informatie.
Voor de volgende keer in Breda
Met ons etentje bij Bloem van Damascus sluiten wij ons verblijf in Breda af. Het is de perfecte afsluiter, zoals Soksabbay de perfecte start is geweest.
Inmiddels verheugen we ons alweer op een tweede bezoek aan Breda. Aan de lijst van authentieke restaurants die we willen bezoeken is namelijk ook een Filipijns restaurant toegevoegd, genaamd Kamay Kamayan. Ook hebben we nog een Iraaks restaurant gespot, vlakbij restaurant Kabul. Ook Iraaks restaurant Koya serveert authentiek eten. En wie weet krijgen we nog wel meer tips van anderen voor goede restaurants in Breda die ook betaalbaar zijn.
Van te voren hadden wij in ieder geval niet gedacht zoveel buitenlandse restaurants in deze stad van 180.000 inwoners te vinden. Een mooie verrassing.
Geef een reactie