De lange afstandsroute Malerweg wordt gezien als één van de mooiste wandelroutes in Duitsland. Na ons verblijf in Praag bezochten wij het Sächsische Schweiz om deze route te lopen, om ons lichaam verder uit te dagen, maar ook om weer even midden in de natuur te zijn.
Het Sächsische Schweiz met haar steile rotsbergen, donkere bossen en groene valleien is de regio waar vele Duitse schilders uit de Romantische periode inspiratie vonden. De Malerweg volgt gedeeltelijk de weg die zij hebben gelopen, maar brengt je ook naar de meest bijzondere plekjes in de streek.
Inhoud
Dag 1: Malerweg etappe 3 van Altendorf naar Hohnstein
We besloten deze eerste dag niet gelijk met de moeilijkste en zwaarste etappe van de Malerweg te beginnen, maar een relatief korte en gemakkelijke etappe van ongeveer 5 uur te lopen.
Etappe 3 verbindt de dorpen Hohnstein en Altendorf met elkaar. Volgens de beschrijving gaat deze route van 14 kilometer over gemakkelijke tot matig zware paden.
Die vijf uur waren we wel nodig en die ene pittige afdaling en beklimming maakte de wandeling inderdaad middelzwaar. Om de één of andere reden dacht ik dat de wandeling 4 uur zou duren, dus gedurende het laatste uur had ik het mentaal wel een beetje zwaar. Gelukkig bleek het laatste gedeelte in de omgeving van Hohnstein prachtig te zijn, waardoor ik mijn ongeduld over wanneer we het eindpunt zouden bereiken kon bedwingen.
De immense rotspartijen en hoge rotswanden die we onderweg tegenkwamen waren indrukwekkend. De begroeiing erop immens mooi. Ook de gedeeltes door de valleien en langs kreekjes waren vaak schilderachtig, vooral nu dat de bomen hun herfstkleuren begonnen aan te nemen.
Tijdens de wandeling verwonderde ik mij weer over de vele schakeringen groen, de vele soorten gras, kleine plantjes met nog kleinere bloempjes, mossen, en de vele paddenstoelen die we onderweg tegen kwamen.
Dunne hoge dennenbomen, maar ook allerlei loofbomen hebben met hun lange wortels stevig grip gekregen op de rotsen en weten houvast te vinden in diens gaten en spleten.
Die eerste dag wandelden we soms in de mist, soms in de zon, soms hing de regen dicht boven ons, maar gedurende vrijwel de gehele wandeling zagen we de zonnestralen zich toch door het bos dringen en dan keken we omhoog naar een blauwe lucht met prachtige witte wolken.
Ik begreep na deze eerste etappe al gelijk waarom schilders graag naar het Sächsische Schweiz kwamen. Het zonlicht hier creëert zoveel drama in het landschap, dat het je het wel moet vastleggen.
Ik was echt onder de indruk van onze eerste wandeling, niet alleen liep ik door mooie bossen waar het zonlicht doorheen scheen. Ook de uitzichten waren indrukwekkend en dan heb ik het nog niet gehad over die immens grote rotsblokken.
Deze derde etappe van de Malerweg vormde een goede kennismaking met het Sächsische Schweiz, de meest uitdagende wandeling kwam de volgende dag.
Dag 2: Malerweg etappe 4 van Neumann mühle naar Altendorf
Omdat de bus op zondag niet tot heel laat rijdt, besloten we op dag 2 bij het eindpunt van etappe 4 te beginnen en dan terug te lopen naar Altendorf waar we verbleven. Het werd onze eerste wandeling van 7 uur, welke we uiteindelijk in 7,5 uur hebben afgerond. Dit kwam vooral door de vele filmopnames die Milton maakte tijdens de wandeling.
We arriveerden met bus 241 om 10.00 bij Neumannmühle. Achteraf gezien hadden we net zo goed een bushalte eerder kunnen uitstappen, omdat het eerste gedeelte van onze wandeling ons daar bracht en vlak langs de weg liep.
In het begin liepen we door dennenbos waarvan een gedeelte net was gekapt, dat maakte dat we niet gelijk een wauw-gevoel kregen bij deze etappe van de Malerweg. Dat kwam later, nadat we onze eerste toeristische bezienswaardigheid, de Kuhstall, hadden bereikt. Om daar te komen moesten we een aantal steile trappen beklimmen. Die waren echter slechts een voorbode van wat daarna zou komen qua klimwerk.
Toen we vanaf de Kuhstalle weer naar beneden liepen op weg naar de Lichtenhainer Wasserfall, bleek deze waterval niet écht bijzonder te zijn. Ten tijde van ons bezoek kwam er slechts een klein straaltje water naar beneden.
Nadat we er even een blik op hadden geworpen, begonnen we aan het meest pittige gedeelte van deze Malerweg-etappe. Nu was het vooral klimmen en vlak langs de steile wanden van de typische Sächsische Schweiz bergen lopen. Vele ladders en smalle uitgehakte paden hebben we bekommen om dan als beloning over de richels te lopen van de Steinen, zoals de Duitsers ze noemen. Bij tijd en wijle waren de uitzichten magnifiek met vergezichten over de regio of richting andere steengebergten. We hebben er met volle teugen van genoten, want nu voelden we dat we écht midden in het Sächsische Schweiz waren beland.
Uiteindelijk daalden we weer langzaam naar beneden om net voordat we aankwamen in Altendorf nog één laatste beklimming te maken vlak naast een kleine waterval. Het was de mooiste klim van die dag, want het pad dat ooit was uitgehakt in de rotsen is nu nog nauwelijks zichtbaar vanaf de grond. Pas als je omhoog loopt, wordt het pad duidelijk. Tussen de planten en het vallende water klommen we omhoog. Een supermooie afsluiting van deze bijzonder lange en intensieve wandeling.
Het was de laatste zondag van september en we waren niet de enige wandelaars in het gebied. Zeker bij de Steinen en bij de Kuhstalle was het erg druk. Ook de bus naar de Neumannmühle zat vol met wandelaars. Even maakten we ons zorgen dat we met een hele club tegelijkertijd zouden beginnen aan onze etappe van de Malerweg. Toen we uitstapten, bleken wij de enige te zijn die de vierde etappe van de Malerweg gingen lopen.
Dag 3: Panoramawandeling
Na de zwaar vermoeiende wandeling van dag twee, besloten we de dag erna iets rustiger aan te doen. We sliepen een beetje uit en vertrokken uiteindelijk om 9.45 van huis.
We begonnen met de panoramawandelroute naar Bad Schandau. Vanuit Altendorf liepen we heuvelafwaarts naar de oevers van de kronkelende Elbe. Ook weer een mooie routen en het begon ons te dagen dat er nog veel meer wandelingen in dit gebied zijn dan de Malerweg alleen. Ook de dag ervoor hadden we al diverse keren bordjes van andere wandelroutes gezien.
Malerweg etappe 7 van Gohress naar Köningstein
Na aankomst in Bad Schandau, namen we bus 244 naar Gohress. We hadden bedacht dat we daar eerst zouden gaan lunchen en dan beginnen aan etappe 7 van de Malerweg.
Helaas bleken alle restaurants en bakkerijen op maandag gesloten te zijn. De dame van het toeristisch informatiecentrum kon ons wel vertellen dat een gäststatte in Pfaffendorf open was. Hier zouden we langskomen tijdens onze wandeling, dus we stelden onze lunch nog even met een half uur uit.
Die dag stond er een harde wind en tijdens het eerste gedeelte van onze wandeling werden we bijna omver geblazen. We liepen langs weilanden met aan de linkerhand een bosrand. Hierdoor konden we vrijwel de hele tijd in de verte al onze bestemmingen zien liggen, de Pfaffenstein en de Köningstein.
Nadat we gegeten hadden bij berggastätte Pfaffenstein begonnen we aan onze eerste beklimming van die dag. Met de ervaring van de dag ervoor, namen we onze tijd voor het beklimmen van deze machtige stenen berg en kwamen we in goede doen boven aan. Heel wonderlijk, maar bovenop de Pfaffenstein leek de wind te zijn weggevallen. Ofwel de bomen hielden de wind goed tegen of we hadden daarvoor door een soort windtunnel gelopen gevormd door de heuvels en gebergten in de omgeving.
Persoonlijk vond ik de op elkaar gestapelde stenen, die ook wel Barbarina worden genoemd, heel indrukwekkend en elegant. Tegenwoordig zijn ze aan elkaar vastgeklonken, zodat ze als natuurlijk erfgoed bewaard kunnen blijven. Was dat niet gebeurt, dan waren de rotsen al naar beneden gevallen. Klein detail, deze stenen pilaar werd aan het begin van de 20ste eeuw regelmatig door bergbeklimmers beklommen vertelt het informatiebord en ze illustreren dat met een bijzonder leuke foto’s. Vanwege het gevaar voor omvallen, mag de Barbarina nu niet meer beklommen worden.
De afdaling verliep prima en weer werd het pad opgesierd met bossages die een soort tunnel vormden waar je doorheen liep, en ook konden we onze ogen niet afhouden van de vele rotsformaties die we onderweg tegenkwamen.
Door bossen en langs de rand van een andere rots wandelden we richting Köningsstein, die we de hele dag al in de verte hadden zien liggen. Onderweg kwamen we slechts een handvol wandelaars tegen, we hadden het bos voor onszelf.
Omdat we deze dag een beetje rustig aan wilden doen, besloten we etappe 7 niet helemaal uit te lopen. In plaats van door te wandelen naar Weissig, stopten we in Köningstein. Daar trakteerden we onszelf op een lekkere koffie met gebak voordat we in de bus naar huis stapten.
Na de koffie met gebak moest ik met mijn zware benen nog wel een sprintje trekken, want ik kon bij de bakkerij niet met mijn pinpas betalen en moest dus snel naar een ATM om contant geld te halen, en tegelijkertijd zorgen dat ik op tijd terug was voordat de bus vertrok. Ik had het gered, maar werd er weer aan herinnert dat betalen met een bankpas niet gebruikelijk is in Duitsland. Men houdt nog erg van hun contant geld.
Dag 4: Malerweg etappe 2 van Wehlen naar Rathewalde
Het was tijd om DE toeristische attractie van het Sächsische Schweiz te gaan bezoeken, de Bastei.
Eerst waren we een klein uur onderweg om van Altendorf naar Wehlen te reizen. Voor slechts 2,40 euro per persoon reisden we naar ons startpunt waarvoor we de bus, trein en een veerpont moesten nemen.
In Wehlen kochten we een aantal heerlijke küchen en snacks bij de bakkerij voor onderweg. Ik kon me niet inhouden en begon al aan één van de koeken voordat we het dorp hadden verlaten.
Eerst moesten we fors klimmen om bij de Bastei te komen. We konden ook de bus naar boven nemen, maar dat vonden wij niet sportief. Onderweg komen we slechts enkele wandelaars tegen, die ook de weg naar boven te voet aangingen.
Bij de parkeerplaats bovenop de berg zagen we hordes mensen lopen, allemaal dezelfde kant uit. Wij volgden de meute en doken af en toe een zijpaadje in voor een blik over het landschap. Al snel werd ons duidelijk dat er een reden is waarom zoveel mensen naar deze plek komen. Vanuit hier heb je prachtig uitzicht over de typische heuvels van het Sächsische Schweiz, de stenen brug zo hoog tussen de rotsen is bijna een 8ste wereldwonder en tegelijkertijd biedt de Bastei een kilometers verre blik over de Elbe-rivier die door het landschap kronkelt.
De Bastei-brug is een eyecatcher, maar er overheen lopen en daarna nog een wandeling over de rotsen maken waar men in de middeleeuwen al overnachtte maakte een nog grotere indruk.
Daar waar de meeste mensen rechtsaf slaan richting Kurort Rathen (of daarvandaan omhoog komen lopen naar de Bastei), sloegen wij linksaf richting Rathewalde. Na een forse afdaling kwamen we uit bij een klein snelstromend beekje, dat we volgden totdat we bij een aangelegd meer kwamen. De steile wanden vol met dennenbomen stonden tot aan de rand van het water en na de pracht van de Bastei, troffen we hier weer een kleine gem in dit grote natuurpark.
We liepen langs het meer verder, welke na een klein dammetje weer een snelstromende beek werd. Toen begon de tweede klim voor die dag, het leek alsof we naar de bron van het beekje aan het zoeken waren. Regelmatig keerden we ons om, om naar beneden te kijken. De vergezichten waren prachtig, zeker nadat de zon weer tussen de wolken te voorschijn kwam. Zonnige herfstdagen blijven de mooiste dagen voor een wandeling door het bos. We klommen door totdat we bij oude molens en gastverblijven uitkwamen. Sommige woningen stammen nog uit 1780 volgens de geverfde inkervingen.
Hier in Rathewalde beëindigden we onze wandeling voor die dag. Voordat we met de bus naar huis terugkeerden, aten we een maaltijd bij de lokale gaststätte Lindengarten. We namen beiden een stoofpotje met varkensvlees en gebakken aardappelen. Goed bereidt en met een biertje en een apfelschorl erbij, voelden we ons op dat moment toch best wel een beetje Duits.
Vanaf hier pakten we de bus en keerden terug naar Altendorf. De route gaat nog een klein stukje verder richting Hohnstein, maar wij vonden het wel weer goed voor die dag. De wandelingen van de afgelopen dagen begonnen haar tol te eisen.
Dag 5: Laatste wandeling bleek de mooiste!
We wilden de laatste dag geen zware wandeling meer doen, en ook begon bij mij een gevoel van verzadiging te ontstaan ten aanzien van al die rotsen, dennenbomen en uitzichtpunten.
In het informatieboekje over de Malerweg stonden ook verschillende rondwandelingen opgenomen. Eén daarvan was een wandeling met een boottochtje. Volgens de beschrijving komen vanaf 1879 al toeristen naar dit gebied op de grens met Tsjechië om te genieten van de natuur en de 700 meter lange boottocht in een grote kano.
We namen de bus naar Hinterhermsdorf om deze rondwandeling en boottocht te maken. We waren al vroeg op pad en enigszins bezorgd of de bootjes al wel zouden varen zo vroeg op de dag. We besloten daarom de route in omgekeerde richting te lopen. Eerst de lange wandeling door het bos en dan afsluiten met een boottochtje. Dat leek ons wel wat!
De wandeling bracht ons door een bos in volle herfstkleuren, gaf ons een uitzichtpunt richting Tsjechië en we passeerden diverse rotsformaties waarover en waaronder we door moesten. We genoten met volle teugen van deze middelzware wandeling. Zelfs de regen kon ons niet deren. We scholen gewoon even onder een rots waar we wachtten totdat de ergste regen voorbij was.
Omdat we de wandeling in omgekeerde richting liepen, kwamen we bij het eindpunt van de bootvaart aan. We zagen geen enkele boot die ons kon meenemen, dus namen wij het pad dat boven het kunstmatig gecreëerde meertje loopt richting het startpunt. We liepen over een smal richeltje met onder ons het donkere water waarin de bomen en rotsen werden weerspiegeld. Tegelijkertijd schuurden onze benen langs varens en struiken.
Bij het startpunt besloten we eerst een broodje worst te eten met een kop warme chocolademelk, voordat we de boot instapten voor het befaamde kanotochtje.
De bootsmannen spraken alleen Duits, dus we begrepen niet veel van wat aan ons werd vertelt, maar ze hadden onderweg wel wat leuke gadgets neergelegd om daaromheen een verhaaltje op te hangen. Zo kwamen we een bh tegen op een klein eilandje. We begrepen dat pasgetrouwde stellen de eerste nacht hier doorbrengen. Ook lagen er her en der wat plastic krokodillen. De reden daarvoor begrepen we niet.
We stapten uit aan het einde van het meertje en wandelden weer terug via hetzelfde pad waarover we al eerder waren gegaan. Dat was zeker geen straf.
Een kleine straf was wel de ietwat saaie wandeling van de bootsteiger terug naar Hinterhermsdorf. Weinig spannend en in het algemeen over brede paden. De natuur blijft mooi, maar we hadden al eerder het mooiste gedeelte van de wandeling gezien.
Ondanks de regen en het wat ‘saaie’ einde, vonden we dit toch één van de mooiste wandelingen in het Sächsische Schweiz. En dat terwijl deze wandeling geen onderdeel is van de Malerweg!
Conclusie
Het wandelen van de mooiste wandelroute in Duitsland, de Malerweg, was voor ons de aanleiding om Sächsisch Schweiz te bezoeken. Uiteindelijk hebben we slechts 4 etappes (gedeeltelijk) gelopen en één rondwandeling gemaakt. Of het de mooiste route van Duitsland is, durf ik niet te zeggen, maar dat het een mooi gebied is om in te wandelen kan ik zeker beamen. De volgende keer willen we meer rondwandelingen gaan maken en vooral nog een keer de ‘Steinen’ van etappe 4 verkennen.
Alle paden waren trouwens uitstekend gemarkeerd. Ook hebben we ons op geen enkel moment onveilig gevoeld, ondanks dat we soms hele steile trappen of hellingen moesten beklimmen. Ook bleken er veel meer horecavoorzieningen onderweg te zijn, dan ons informatieboekje aangaf. Dat was een meevaller. De meeste restaurants bleken alleen wel op maandag- en dinsdagmiddag gesloten te zijn.
In mijn volgende blog geef ik nog wat meer tips en hints voor het wandelen in het Sächsische Schweiz.
Voor nu sluit ik af met een impressie van onze wandelingen in het gebied, gemaakt door mijn man.
Geef een reactie