Odeceixe, een typisch Portugees dorp met witte huizen en smalle straatjes. Halverwege de heuvel, hoger dan de kerk, prijkt een mooie oude witte molen. Het is heerlijk om door dit dorpje te struinen met haar vele kleine winkeltjes. Maar daarvoor zijn we hier niet gekomen.
Op het moment dat we de molen passeren, zijn we begonnen aan de Rota Vicentina wandeling Odeceixe Beach circuit. Deze wandelroute gaat grotendeels over oude visserspaden, waarover vroeger de lokale vissers naar zee liepen.
Inhoud
Odeceixe dorp
Aan het begin van onze wandeling komen we hier en daar lokale bewoners tegen die we vriendelijk groeten, waaronder ook de priester. Hij zit buiten op een bankje voor zijn kerk te praten met een oudere man.
Als we door een openstaande poort gluren, zien we een verhoogd zwembad met een raam erin. Het water van dit zwembad stroomt over in een ander zwembad. De oude huisjes die ervoor staan, zijn door Casas do Moinho verbouwd tot kleine en comfortabele appartementen. Een onverwacht aangename verassing.
Net buiten het dorp slaan we rechtsaf om onze route langs een irrigatiekanaal te vervolgen. We vragen ons af wanneer deze betonnen waterweg is gemaakt en hoe het precies werkt. Loopt het naar zee of vanaf zee naar het dorp? We komen er niet uit. Ondertussen passeren we vele groene weilanden en horen we in de verte geiten mekkeren en koeien loeien.
Rota Vicentina en Fishermen’s Trail
Na zo’n 3 kilometer gaan we weer rechtsaf en lopen dan richting zee. De Rota Vincentina, die we tot dan toe hebben gevolgd, gaat verder naar Rogil. Wij volgen vanaf nu de Fishermen’s trail. Ook een langeafstandswandeling van Rota Vicentina die langs de westkust van de Algarve is uitgezet.
Onderweg naar de zee komen we langs verschillende bomen- en plantenkwekerijen. Ook passeren we de eerste wijngaarden. Ze zijn klein, maar de wijnranken zien er oud uit met hun grijze stam vol oneffenheden. We zien geen geleidetouwen, dus we vragen ons af hoe het gaat als de nieuwe takken écht beginnen uit te lopen. Nu, eind april, steken de jonge groene blaadjes al fel af tegen de dikke stronken.
Het duingebied en kustlijn van Odeceixe
In de verte horen we de zee ruizen. Als we bij de kust aankomen, staan we op een hoge klif en kijken ver naar beneden. De golven spatten tegen de rotsen en in de verte zien we een tweetal ooievaarsnesten. Hier, langs dit gedeelte van de kust, bouwen de ooievaars hun nesten op zeerotsen. Het is de enige plek ter wereld waar ze dat doen.
Terwijl we verder langs de kust lopen en op verschillende rotsen de ooievaars zien nestelen, wordt ons oog ook naar het binnenland getrokken. Het duingebied staat vol met grijsgroene struiken en heide. Daartussen maken verschillende heldergekleurde bloemen hun aanwezigheid bekend. Het duingebied staat op verschillende plekken volop in de bloei. Het ietwat saaie grijze duingebied is veranderd in een bont schilderij.
Tijdens de wandeling langs de klif verrast de natuur ons steeds met kleine wonderen. Soms is het een bloem, dan een uitzicht, vervolgens een vogel die net voor onze neus wegvliegt en dan geheel onverwacht een kleine waterval.
Wandelen richting Odeceixe strand
Langzaam verandert de beplanting waar we doorheen lopen. We zien nu meer duingras en dichtbegroeide stugge struiken. Het pad waarover we lopen wordt steeds smaller, bijna volledig overgroeid door struiken. Even later wijken de struiken weer uiteen en wandelen we op fijn zand. Het is duidelijk dat we het daadwerkelijke strand van Odeceixe aan het naderen zijn. We zien de eerste auto’s geparkeerd staan, met hun neus richting de zee. De passagiers genieten van het mooie uitzicht over de zee en van de warme lentezon.
Als we bij het strand aankomen, zien we dat het strand nog nat is van de terugtrekkende zee. Vanuit Odeceixe stroomt een riviertje de zee in. Daar waar in Aljezur de rivier volledig is versilt en nu slechts een kreek is, heeft de rivier Seixe wel stand gehouden.
Voordat we de weg langs de rivier terug nemen, drinken we eerst nog een drankje bij de kiosk. We realiseren dan dat ons plan om in Odeceixe te gaan lunchen niet haalbaar is. Het is al veel later geworden dan gepland, omdat we tijdens de wandeling te vaak stil hebben gestaan om te genieten van de mooie vergezichten en kleine wonderen. We besluiten daarom bij de kiosk een hamburger met frites te bestellen, en de lokale lunch voor een volgende keer te bewaren.
Terugkeer naar Odeceixe
Na de lunch vervolgen we onze wandeling, terug naar Odeceixe. We lopen via de hoofdweg langs de rivier terug. Een collega blogger vond de wandeling langs de weg een kleine teleurstelling en adviseerde om de rivier over te steken en dan langs een zandweg terug te keren naar het dorp. Ondertussen is die zandweg verandert in een geasfalteerde weg, welke evenredig loopt aan de weg die wij nu nemen. Wij vinden de officiële route geen teleurstelling. Vooral niet als we vlak voor het dorp de weg afgaan en verder lopen tussen de weilanden.
Een tweede wandeling langs de kustlijn van Odeceixe
Een week later rijden we met de auto over die nieuw geasfalteerde weg richting het strand van Odeceixe. We parkeren onze auto op de parkeerplaats aan het einde van de weg, waar nog verschillende campers staan. Hun bewoners ontbijten buiten in het zonnetje of pakken hun spullen in om naar een volgende bestemming te gaan.
Eerst lopen we via een klein strandje richting de zee. Al gauw klimmen en klauteren we over grote zwarte rotsen, die als tandwielen op elkaar zijn geperst en omhoog steken. Op verschillende plaatsen zien we plassen met helder water. In deze plassen hebben zich zeeschelpen en zeeplantjes genesteld.
Na deze verkenningstocht keren we terug om vervolgens het wandelpad naar boven te nemen. Ondertussen halen we een aantal wandelaars in die bezig zijn met de etappe van de Fisthermen’s Trail die gaat van Odeceixe naar Porto Colvo.
Na een pittige klim, die ons bovenop de klif brengt, wandelen we verder naar het noorden, het strand van Odeceixe achter ons latend. Gedurende de daarop volgende 20 minuten raken we regelmatig in vervoering van de uitzichten. We ontdekken een prachtig veld vol met gele bloemen en een Frans stel wijst ons verrukt op twee ooievaars op een nest.
Als we terugkeren naar de parkeerplaats zijn, de meeste campers ofwel vertrokken of gesloten. Een jong stel zit in het voorjaarszonnetje voor hun camper een boek te lezen.
Lunch in Odeceixe
Dit keer zijn we op tijd terug in het dorp voor een Portugese lunch. Bij restaurant Chaparro bestellen we gegrilde makreel en varkensvlees uit de oven. Beiden zijn onderdeel van het dagmenu, waarbij je naast een hoofdgerecht ook een drankje, koffie/thee, brood en olijven krijgt. Beide gerechten van 8,50 euro smaakten ons goed en vormden een mooie afsluiter van onze wandelingen in de omgeving van Odeceixe.
Meer informatie
Meer informatie over de verschillende wandelroutes vind je op de website van Rota Vincentina. Verder heb ik nog andere blogs over de westkust van de Algarve geschreven. Je vindt ze hier.
Geef een reactie