Voor de meeste mensen is Inverness de uitvalsbasis voor een bezoek aan Loch Ness. Voor mij was Inverness de start van mijn treinvakantie door Schotland, die zou eindigen in Glasgow. En omdat iedereen Loch Ness bezoekt, besloot ik dat niet te doen.
In plaats daarvan maakte ik een wandeling door en rondom Inverness, een stad met zo’n 55.000 inwoners. De tweede dag stond in het teken van een bezoek aan Culloden Battlefield en de Clava Cairns. Op de derde dag vertrok ik met de trein naar Thurso, het meest noordelijkst puntje van Schotland dat met de trein bereikbaar is.
Aan het einde van dit artikel vind je de accommodatie waar ik verbleef en geef ik een tip voor betaal eten tussen de locals.
Inhoud
Wandeling door en rondom Inverness
Inverness is met haar ruim vijftigduizend inwoners geen grote plaats. Het stadscentrum is klein en vooral op toeristen gericht. Daarom koos ik ervoor om een wandeling te maken langs rivier Ness en het Caledonisch Kanaal. Onderweg kwam ik een aantal mooie verrassingen tegen. Qua route heb ik mij laten inspireren door een route die ik vond op Komoot.
Vanuit de stad wandel ik eerst langs de rivier Ness. Via diverse paden die langs de rivier lopen, maar ook over eilanden die in de rivier liggen, werd ik naar buiten de stad gebracht. Ik volgde de kronkelende rivier tot aan Hydro Ness, een kleine waterkrachtcentrale die het vlakbij gelegen Inverness Leisure Centre van stroom voorziet. De hydrocentrale is een mooi modern uitziend gebouw in de vorm van een zalm. Bij de centrale vind je ook interessante informatie over deze vis, die ook in rivier Ness voorkomt.
Bij de Hydro Ness maakte ik de oversteek naar het Caledonisch Kanaal. Dit kanaal verbindt de Noordzee met de Atlantische Oceaan en loopt dus door de breedte van Schotland. Onderweg doorsnijdt zij een aantal grote meren (Loch in het Schots) waaronder Loch Ness. Om het hoogteverschil te overbruggen zijn er diverse schutsluizen geplaatst, waaronder een behoorlijk aantal in de omgeving van Inverness.
Rond lunchtijd kwam ik aan bij de Muirtown Kanaalsluizen. Daar vlakbij vind je Jammy Piece. Een kleine theehuis waar je ook prima kunt eten. Ik koos voor een Muirtown Wrap gemaakt van Yorkshire pudding gevuld met groente, worst en haggis. Mijn partner koos voor de Jammy hotpot. Een soort van soep met kip, chorizo, ui, aardappelen en paprika’s. Het was mooi weer, dus namen wij plaats op het terrasje om vanaf daar de boten te zien passeren.
Met volle buik wandelden we verder richting de Noordzee. Het was heerlijk om even op de golfbreker te staan en te verbazen over het supersmalle spoorbaantje dat ook ons over een paar dagen richting Thurso zou brengen.
Vlak langs het spoorlijntje loop je zo Merkinch Local Nature Reserve in. Een nat gebied waar je onder andere over een vlonderpad doorheen wandelt. Het was echt een mooie verrassing om hier te wandelen.
Daarna volgde een wandeling door het meer industrieel gebied van de voormalige haven om dan via de Waterloo Bridge terug te keren in het stadscentrum. Daar verkende ik nog even de overdekte Victorian Market met al haar eet- en drinkgelegenheden.
Bezoek aan Culloden Battlefield
De volgende dag besloot ik dan toch maar Culloden Battlefield te bezoeken. Deze historische plaats is een must-see voor veel Schotten (en toeristen). Hier vond in 1746 de laatste grote veldslag tussen de Engelsen en Schotten plaats. De Schotten, of beter gezegde de Jakobieten, verloren en de hertog van Cumberland kreeg zowel gronden als zeggenschap over Schotland.
Na deze slag verboden de Engelsen het dragen van een kilt, werd het clansysteem ontbonden en ook de doedelzak moest het ontgelden. Het werd tot wapen verklaard en dus verboden.
Een bezoek aan dit slagveld stond niet op mijn verlanglijstje, maar ik maakte kennis met een stel dat erg enthousiast over hun bezoek aan het slagveld. Ze attendeerden mij op het bijbehorende museum dat deze veldslag uitstekend plaatste in de toenmalige historische context. Het blijkt dat het niet zozeer een strijd tussen de Schotten en Engelsen was, maar dat ook Frankrijk en Duitsland (Hannoverianen) betrokken waren bij deze veldslag. En het mooiste van alles? De aanleiding van deze veldslag heeft een met het Nederlands koningshuis.
Op de website Walk Highlands vond ik een wandelroute die ons ook naar de Clava Cairns zou brengen. Dezelfde route, met kleine aanpassingen, vond ik ook op Komoot, welke ik qua gebruik toch iets prettiger vind.
En dus nam ik vanuit Inverness de bus naar het dorp Culloden. Vanaf daar klom ik omhoog richting het voormalige slagveld. Een mooie wandeling door bossen en langs weilanden. Ik doorkruiste het slagveld, waar met vlaggen en informatieborden details over de veldslag wordt gegeven. Bij het museum gebruikte ik mijn meegebrachte lunch, die ik eerder in de supermarkt had gekocht.
Het museum ben ik uiteindelijk niet ingegaan. De 12 Engelse Pounds die ik moest betalen speelde een rol, maar ik merkte ook dat ik vooral wilde wandelen, ik genoot van de inspanning en het buiten zijn.
Daarnaast had ik op het terrein zelf al geleerd over hoe de Schotse soldaten (aangevuld met Franse soldaten) niet opgewassen waren tegen het efficiënt georganiseerde en ervaren Engelse leger (aangevuld met Hannoverianen). Ruim 1000 Schotten werden gedood in de 45 minuten durende veldslag. Die veldslagen verliepen toen een heel stuk sneller dan vandaag de dag.
Na de lunch liep ik met mijn partner verder richting Clava Cairns, de befaamde Schotse grafheuvels die wel wat weg hebben van onze hunebedden en de Griekse koepelgraven. De Clava Cairns zijn niet de mooiste en grootste grafheuvels van het Verenigd Koninkrijk, maar het waren wel onze eerste grafheuvels. Wat ons vooral opviel was de gelijkenis met de koepelgraven van Griekenland. Ook daar vonden we een cirkelvormig graf van stenen. Ook de koepels werden van steen gemaakt. Deze vind je ook hier niet meer terug. Wat ook identiek is met de koepelgraven van Griekenland, is de ingang. Bij de Clava Cairns zijn deze op het zuidwesten gericht, waardoor op midzomer/midwinter nacht de zon er precies inschijnt.
Wanneer ik de andere bezoekers observeer, dan zie ik dat verschillende bezoekers met hun handen over de grote rechtopstaande stenen strijken. Sommigen blijven even stilstaan om hun handen erop te leggen, alsof ze contact willen maken met het verleden of met de energie van deze stenen. Ook ik legde even mijn handen op zo’n oude steen en meende ermee contact te maken. Maar of dat echt zo is, of een wens, dat durf ik niet te zeggen.
Na het bezoek aan de Clava Cairns wandelen we terug naar het slagveld om vanaf daar via een ander pad naar Culloden terug te keren. Dit keer is het heuvelafwaarts en naarmate we dichter bij de kust komen, voelen we de koude wind weer aantrekken. Het was een intensieve wandeling, maar wel erg mooi en gevarieerd.
Inverness Museum and Art Gallery
Nu vergeet ik bijna te vertellen dat ik ook nog een bezoek heb gebracht aan de Inverness Museum en Art Gallery. Een gratis museum waarin onder andere uitgebreid stil wordt gestaan bij de geschiedenis van Culloden. Ook vind je er een mooie collectie opgezette dieren en boeiende kunstwerken. Niet vergeten om ook hier even naar binnen te gaan.
Accommodatie, eten en drinken
Ik maakte mijn rondreis met openbaar vervoer in de zomer van 2024, midden in het hoogseizoen. Van tevoren had ik geen hotels of Airbnbs geboekt en tegelijkertijd wilde ik niet meer dan 100 euro per nacht voor twee personen betalen. Dat is gelukt, maar het betekende wel dat ik regelmatig in ietwat krappe bedden sliep.
Zo verbleef ik in Inverness op het universiteitsterrein in een kamer die normaal gesproken aan studenten wordt verhuurd. In de zomervakantie worden deze kamers verhuurd aan bezoekers. De gezamenlijke keuken werd niet écht schoongemaakt en het tweepersoonsbed was maar 120 breed, maar verder was het een prima plek. Er was een winkelcentrum met supermarkt dicht bij en we hadden een goede keuze aan bussen die ons naar de stad of andere plaatsen konden brengen.
Als je nog een goed en vrij gezonde ontbijtplaats zoekt in Inverness. Dan kan ik Good Craic Café aanraden. Een gezellige plaats met een praatgrage bediening en goed ontbijt. Verder hebben we prima gegeten bij familierestaurant Lorimers buiten het stadscentrum, maar het was niet goed genoeg om hier als een must-go aan te bevelen.
Meer lezen over mijn vakantie in Schotland met meer verhalen over onze bezoeken en wandelingen? Of benieuwd hoe wij dat gedaan hebben, reizen met het openbaar vervoer door Schotland? Klik dan hier voor al mijn blogartikelen over Schotland.
Geef een reactie