Heerlijk vond ik het om in de vaporetto te stappen en te varen naar één van de vele eilanden vlakbij Venetië. Met de zon in mijn gezicht, de wind door mijn haren en de zoute zeelucht inademend, laat ik de stad met haar nauwe en donkere straatjes achter mij om de vergezichten en natuur op te zoeken.
In de lagune van Venetië liggen vele eilanden die een bezoek waard zijn. Voor onze serie ‘Van Kampen naar Moskou‘ bezochten we 5 eilanden ten noorden van de stad. Daarbij hebben we Murano, het eiland dat bekend staat om haar glaswerk, overgeslagen. Wij vonden het té toeristisch.
Inhoud
San Michele begraafplaats
Op San Michele bevindt zich de enige begraafplaats van Venetië. In de stad zelf zijn geen begraafplaatsen meer te vinden, behalve enkele tombes van bekende mensen in kerken.
San Michele is de enige begraafplaats van Venetië nadat Napoleon Venetië innam en het bevel gaf om alle graven vanuit de stad naar San Michele te brengen. Sedertdien wordt elke Venetiaan op dit kleine eiland begraven.
Iedere bewoner krijgt na zijn overlijden dus een échte uitvaart. Per boot worden de mensen naar het eiland gebracht. Op de begraafplaats liggen enkele bekende mensen zoals Nobelprijswinnaar en dichter Joseph Brodsky en componist Igor Stravinsky. Enkele Nederlanders hebben het graf van een ene Douwes Dekkers gevonden. Maar dat is niet het graf van Multatuli zelf, maar van zijn eerste vrouw Tine van Wijnbergen die na haar huwelijk naar Venetië verhuisde.
Wat ikzelf vooral indrukwekkend vond, waren de vele lange rijen met tombes boven elkaar. Ook heeft vrijwel elk graf een foto van de overledene op haar gedenksteen. Je ziet niet alleen een naam met geboorte- en overlijdensdatum, maar die persoon heeft ook een gezicht.
Verder viel mijn oog regelmatig op bijzondere kunstwerken op de begraafplaats. Enkele daarvan heb ik gefotografeerd. Formeel mag je geen foto’s nemen op de begraafplaats, daarom heb ik ook alleen foto’s gemaakt van monumenten en niet van individuele graven.
Begraafplaats San Michele is heel gemakkelijk te bereiken met vaporetto’s 4.1. en 4.2. die richting Murano gaan. Meer informatie over het reizen met de vaporetto vind je aan het einde van deze blog.
San Erasmo
Wie in de stad een groenteboot aangemeerd ziet langs de kade, mag er vanuit gaan dat de verkoper afkomstig is van San Erasmo. Dit eiland, op zo’n 20 minuten varen van het stadscentrum, staat bekend als de voedselschuur van Venetië. Je vindt er enorme velden met artisjokken, maar ook wijngaarden, kool, appels, tomaten en andersoortige groente en fruit.
Wij hebben een rondje om het eiland gewandeld, wat ongeveer 2 tot 3 uur in beslag nam. Het is geen spektaculaire wandeling, maar wel interessant om te proeven van het lokale boerenleven in deze regio. Vind je de wandeling te lang, dan kun je ook een kleiner rondje lopen.
Let op: op het eiland rijdt menig bewoner in een kleine auto, scootmobiel of op een hele oude trekker. Even wennen als je net een aantal weken in Venetië hebt doorgebracht zonder auto’s, fietsen en brommers.
Op het eiland zijn nog twee oude forten te vinden uit de tijd van Napoleon en de periode kort daarna, toen Venetië onder de heerschappij van de Oostenrijkers viel. Torre Massimiliana bevindt zich het dichtst bij de vaporette stop en pal ernaast bevindt zich een klein standje met een gezellige bar restaurant. Napoleon begon met de bouw van dit fort en keizer Maximiliaan van Oostenrijk heeft het afgemaakt. Volgens de legende heeft hij er ook eens geslapen, vandaar dat het fort zijn naam draagt. De Italianen noemen het gebouw trouwens een een ’torre’, wat misschien wel een betere benaming is gezien de vorm van het gebouw.
Helemaal op het noordelijke puntje van het eiland zijn nog restanten van een tweede fort te vinden. Deze stamt uit dezelfde periode, maar is in verval.
Vanaf Torre Massimiliana kun je via het strand verder naar het noorden lopen over een dijk. Vergeet niet om ook landinwaarts te gaan om de verschillende landbouwvelden te bekijken en de bijzondere huizen. Voordat we bij het vervallen fort aankwamen, liepen we nog even door een soort natuurgebied waar we verschillende soorten reigers en watervogels aantroffen. We hebben alleen geen flamingo’s gezien, die ook hier moeten voorkomen.
Op het eiland bevindt zich ook wijnmaker Orto di Venezia, die nog gebruik maakt van oude druifsoorten en traditionele bewerkingsmethoden. Je kunt de wijngaard bezoeken voor een proeverij. Bezoek hun website voor meer informatie.
San Erasmo is perfect voor wanneer je even de stad achter je wil laten en wil genieten van rust en het boerenleven.
Je bereikt het eiland met vaporetto 13 die twee keer in het uur naar San Erasmo vaart vanaf halte Fondamente Nuove. Meer informatie over prijzen voor de vaporetto, vind je aan het einde van deze blog.
Lazzeretto Nuovo
Tegenover San Erasmo ligt Lazzeretto Nuovo, beter bekend als het quarantaine eiland van Venetië. Lazzaretto Nuovo was niet het eerste quarantaine eiland in de lagune, dat was Lazzaretto Vechio vlakbij Lido.
Al vanaf 1468 werden op Lazzaretto Nuovo scheepslieden en lokale bewoners in quarantaine gehouden als men vermoedde dat ze besmet waren met de pest. Op het eiland stonden 100 kleine woningen, ieder met hun eigen schoorsteen. Als men nog geen symptomen vertoonde, verbleef men hier voor 40 dagen in quarantaine. Eten en drinken werd via boten aangeleverd en afgegeven via een raam van de woning.
Vracht waarvan men vermoedde dat het besmet kon zijn, werden op het eiland onder een afdak bewaard. Soms werden de spullen ook in de zon gelegd om op die manier de mogelijke ziektekiemen te doden. Men wist in die tijd nog niet dat de plaag werd verspreid door vlooien die op ratten voorkwamen. Op Lazzeretto Nuovo vind je op diverse muren nog tekeningen van deze schepen en vermeldingen over waar hun vracht was neergelegd in de loods.
Wij maakten een wandeling over het eiland met Geralomo Fazzini, de voorzitter van de Venetiaanse Archeologisch Vereniging. In de weekenden organiseert hij samen met vrijwilligers rondleidingen voor bezoekers. Deze kosten 5 euro per persoon. In de zomer organiseren ze op het eiland diverse workshops die betrekking hebben op de oude technieken en werkwijzen van die periode. Meer informatie over rondleidingen en workshops vind je op de website van Lazzaretto Nuovo
Superinteressant en zeker de moeite waard om te bezoeken! Voor onze Youtube-Serie Van Kampen naar Moskou publiceren we eind februari/begin maart 2021 een aflevering over dit eiland.
Isola di San Francesco del Deserto
In de 13de eeuw verbleef Francis van Assisi op dit eiland en na zijn overlijden doneerde de eigenaar Jacopo Michiel het eiland aan de Franciscaanse broedergemeenschap. Die moesten het eiland aan het begin van de 15de eeuw alleen verlaten vanwege hevige malaria-epidemieën in dit gebied. Gelukkig keerden ze in 1856 weer terug en nog steeds wonen er hier monnikken.
Je kunt het eiland niet bereiken met een gewone lijndienst. Om er te komen moet je ofwel een watertaxi nemen, zelf erheen roeien of een boot huren. De monniken geven rondleidingen op basis van donatie. Omdat het zo moeilijk te bereiken is, is het verstandig om een dergelijke rondleiding van te voren vast te leggen. Ook omdat niet iedere monnik Engels spreekt. Het boeken van een rondleiding is mogelijk via hun website waar je ook meer informatie vindt over het eiland en haar bezienswaardigheden.
Burano
Burano is na Murano met haar glasfabrieken, het meest populaire eiland voor toeristen. Burano staat vooral bekend om haar vroegere productie van hoogwaardige kant en haar fotogenieke gekleurde huizen.
Kant wordt er nog nauwelijks geproduceerd, machines kunnen dat minstens zo goed en veel sneller. Toch claimen sommige winkeliers dat zij goederen verkopen welke met de hand zijn gemaakt. Maar net als met het glas in Murano, is ook hier veel kant te koop dat niet op Burano is gemaakt en al zeker niet met de hand. In het kantmuseum kun je meer leren over de geschiedenis van de kantproductie op Burano.
Persoonlijk vond ik het eiland vooral mooi vanwege haar gekleurde huizen. In eerste instantie dacht ik dat dit vooral voor de toeristen was gedaan, maar ook in de smalle zijstraatjes zijn de meeste huizen in verschillende opvallende kleuren geschilderd. Volgens de bewoners zijn de huizen zo geverfd, zodat de vissers die van de zee terugkomen (of dronken zijn van de drank)hun huis gemakkelijk kunnen terugvinden.
Het eiland Burano bereik je met vaporetto nummer 12, welke minimaal twee keer in het uur vertrekt vanaf Fondamente Nuovo.
Mazzorbo
Mazzorbo ligt pal naast Burano en is te bereiken via een brug vlak bij de vaporetto-stop van Burano, maar ze heeft ook haar eigen vaporetto-stop.
Er zijn twee bijzondere bezienswaardigheden op dit kleine eilandje. Het eerste is de ommuurde wijngaard Venissa dat gratis toegankelijk is voor het publiek. Wie de poort doorloopt komt in een kleine wijngaard met groentetuin terecht. De druivensoort die hier wordt geteeld, de Dorona di Venezia, is een soort dat zich heeft aangepast aan de zoute gronden van de lagune. Het is een hele oude druifsoort die bijna verloren was gegaan na de grote overstroming in 1966.
Binnen deze muren bevindt zich ook Michelin-ster restaurant Venissa waar je voor 25 euro per glas, volgens de laatste verhalen die ik heb gelezen althans, een glas Dorona-wijn kunt proeven.
Wij hebben het gehouden bij een rondwandeling door de wijngaard en de groentetuinen bewonderd die worden beheerd door lokale gepensioneerden. De groentes uit hun tuin worden onder andere weer in het restaurant gebruikt. De vele informatieborden op het terrein geven veel informatie , maar de omsloten wijngaard is op zich al gewoon prachtig.
De tweede bezienswaardigheid op Mazzorbo is het kleine kerkje Chiesa di Santa Caterina uit de 13de eeuw. Het kerkje is de laatste van de 10 kerken die ooit op dit kleine eilandje stonden. Binnen vind je behalve een mooi interieur, ook een indrukwekkende plafond in de vorm van een omgekeerd schip. Deze plafonds werden gebouwd door de timmerlieden die ook de schepen bouwden in de Arsenale. Voor ons was Mazzorbo de ‘hidden gem’ tijdens ons bezoek aan de noordelijke eilanden.
Torcello
Basilica di Santa Maria Assunta is dé reden voor velen om een bezoek te brengen aan Torcello. Veel meer is er ook niet te zien en te doen op dit kleine eiland. De 15 bewoners lijken intussen allemaal een restaurant te hebben om de vele hongerige en dorstige bezoekers te voeden.
De basiliek moet gevuld zijn met vele gouden mozaïeken die je werkelijk verblinden. Misschien nog wel mooier dan de basiliek van San Marco zelfs. Ook kun je de kerktoren beklimmen en van daaruit over de lagune kijken. Tegenover de basiliek is een museum met religieuze kunst en ook op het terrein voor de kerk vind je vele Romeinse archeologische vondsten. Een 3-in-1-kaartje voor de basiliek, toren en museum kost 12 euro.
Omdat we het eiland tijdens Covid-19 bezochten, konden we geen van de bezienswaardigheden van binnen bekijken. We vermoeden wel dat dit eiland in de zomer goed bezocht wordt. Vlakbij de basiliek stonden namelijk verschillende gesloten souvenirkramen. Ook zagen we vele restaurants langs het korte pad dat loopt vanaf de bootsteiger naar de basiliek.
De oversteek vanaf Burano naar Torcello is nog geen vijf minuten met de boot. Sla het eiland dan ook niet over als je toch in de buurt bent. Ondanks dat de basiliek gesloten was, hebben we erg genoten van dit kleine eilandje waar vroeger zo’n 20.000 mensen woonden. Grote delen van het eiland zijn afgesloten of niet bereikbaar voor bezoekers, maar je kunt hier en daar nog wel van het hoofdpad afwijken om door het hoge gras en struikgewas te wandelen.
Weg van de toeristen
Wil je helemaal weg zijn van andere toeristen, dan zijn de eilanden Le Vignole en Isola della Certosa een mogelijkheid. Over beide eilanden heb ik weinig informatie kunnen vinden. Le Vignole is een eiland met een vaporetto-stop vlakbij de begraafplaats. Ook hier wordt vooral landbouw bedreven. Isola della Certosa schijnt leuk te zijn voor een wandeling. Om er te komen moet je wel vragen om een extra stop wanneer je opstapt op vaporetto 4.1. of 4.2. Wanneer je het eiland wilt verlaten, druk je de knop bij de halte in voor de richting die je wilt uitgaan. Doe dit pas wanneer je de boot in de verte ziet aankomen, want na een aantal minuten gaat het signaal namelijk weer uit. Ben je te laat met indrukken, dan zal de boot niet stoppen en vaart hij gewoon door! Een leuk avontuur om uit te proberen.
Varen met de vaporetto
De vaporetto is de waterbus van Venetië. Voor een enkele rit van maximaal 75 minuten betaal je €7,50, een 24-uurskaart kost €20 en een 7-daagse kaart kost €60 euro. Als je van plan bent om een aantal eilanden te gaan bezoeken, dan haal je een eendaagse of meerdaagse dagkaart er zo uit.
De kaartjes voor de vaporetto kun je kopen via kaartautomaten bij de grotere stops of bij een loketmedewerker. Je kunt gewoon met je pinpas betalen en de meeste medewerkers spreken een paar woorden Engels. De kaart activeer je bij de automaat op de steiger of wanneer je door de poortjes gaat. Formeel moet je de kaart valideren elke keer dat je de boot opstapt. Let op: Tijdens ons verblijf zijn we een aantal keren gecontroleerd door speciale controleteams, dus reis niet zwart!
Plannen van eilandbezoek
De eilanden Burano, Mazzorbo en Torcello kun je in één dag bezoeken. Een wandeling over San Erasmo is goed te combineren met een rondleiding over Lazzaretto Nuovo. En al de boten naar deze eilanden stoppen ook op Murano, dus een combinatie-bezoek is zo gemaakt!
Geef een reactie