Tijdens onze vakantie in Noord-Portugal hebben we een aantal dagen doorgebracht in Vila Real. Dit dorpje ligt op twee uur rijden van Porto, op een kruising van wegen die verder naar het noorden en oosten gaan.
Op het eerste oog is het geen plaats waar je lang wilt blijven. De stad kent veel nieuwbouw, heeft een chaotische wegenstructuur en een wirwar aan buurtjes. En toch is het een perfecte uitvalsbasis. Zeker als je in een huisje net buiten de stad verblijft. Want vanaf hier kun je gemakkelijk veel van de bijzondere bezienswaardigheden bezoeken, zonder dat je continue bent omringd door toeristen.
Inhoud
Vila Real zelf
Maar onderschat Vila Real zelf ook niet. Het begint al bij de zeer behulpzame medewerkers van het toeristeninformatiecentrum. Zij vertellen met enthousiasme over de verschillende bezienswaardigheden, die ook allemaal op een handige stadskaart staan vermeld.
Eén van die vele bezienswaardigheden is het geboortehuis van Diego Cão, de ontdekkingsreiziger die de Congo rivier in Afrika is opgevaren.
Kerken in Vila Real
Vila Real heeft ook een aantal prachtige kerken, zoals de Capela Nova. De façade van de kerk is ontworpen door de Italiaanse architect Nicolás Nasoni, die we straks nog weer zullen tegenkomen als ontwerper van Casa Mateus. In Capela Nova zijn de muren bedekt met de befaamde blauw-witte tegels en vele heiligenbeelden. Voor ons was Igreja de São Pedro de meest indrukwekkende kerk met haar prachtig beschilderde houten plafond en het altaargedeelte dat volledig bedekt is met goud beschilderde houtsnijwerken.
Historisch museum
En daar waar Museu da Vila Velha bestond uit een zeer kleine tentoonstelling in een heel groot gebouw, verraste Museu de Arqueologia e Numismática de Vila Real ons met een zeer interessante en uitgebreide opstelling van de vele archeologische vondsten uit de omgeving. Vele priesters en lokale amateur archeologen hebben de omgeving afgezocht en hun vondsten worden hier op een heel inzichtelijke manier gepresenteerd. Ik kreeg zowaar interesse in de oude scherven en munten die er in de omgeving zijn gevonden. De maquette gemaakt van de offerplaats Panóias en de uitleg van de rituelen die daar werden uitgevoerd, zijn een goede voorbereiding op het bezoek aan de daadwerkelijke plaats net buiten Vila Real.
Tot slot is er in het oude dorp nog een mooi uitzichtpunt over de vallei met haar 300 meter lange en 230 meter hoge Vila Real brug over de rivier Corgo.
Casa Mateus
Nicolás Nasoni, die de façade van Capela Nova heeft ontworpen, kwam naar Vila Real voor het ontwerpen en bouwen van een zomerhuis voor António José Botelho Mourão, de 3rd Morgado de Mateus. Het zomerhuis heet nu Casa Mateus en is dé topattractie van Vila Real.
Vanaf augustus tot en met half oktober is het dringen geblazen in het paleis. Bussen vol met passagiers van riviercruiseboten komen dan naar Casa Mateus voor een rondleiding. In die maanden is het zeker aan te raden om je bezoek vooraf te reserveren. In het voor- of naseizoen is het er gelukkig rustig. Wij kwamen eind oktober onaangekondigd aan en hadden geluk. Er waren geen andere toeristen, dus onze gids Sandra had alle tijd om ons mee te nemen door het huis.
Rondleiding door Casa Mateus
Dat het een huis van Nicolás Nasoni is, valt gelijk op. Het witte pleisterwerk en de ornamenten in beige en grijze gesteente zijn een typisch kenmerk van hem. De entree van het huis is bijna een etage hoger, waardoor er een tunnel is ontstaan die naar de achterkant van het huis gaat. Daar vind je prachtig aangelegde tuinen, welk zijn geïnspireerd op Versailles.
Casa Mateus is slechts gedeeltelijk geopend voor het publiek, omdat de familie het huis nog steeds als zomerverblijf gebruikt. De omliggende wijngaarden worden ook nog steeds door hen beheerd. Het meest bekende wijnmerk van hen is Lavradores de Feitoria, welke vooral in Portugal zelf wordt verkocht. Men exporteert ook wijn naar het buitenland, waarbij het etiket altijd is voorzien van een afbeelding van Casa Mateus. De druiven van deze wijnen zijn zeker niet alleen afkomstig van de wijngaarden rondom Casa Mateus. De familie bezit namelijk ook nog verschillende andere wijngaarden in het Douro-gebied.
Rijkdom van de familie
Als we met Sandra via de grote aankomsthal de bibliotheek bezoeken, treffen we daar een in eigen beheer uitgebracht exemplaar van Os Lusiades door Luïs Vaz de Camões aan. Als we daarna langs verschillende slaapkamers en kamers gaan, wordt het duidelijk dat we hier te doen hebben met een zeer rijke familie. Het meest indrukwekkend zijn voor ons de vele relikwieën die van het Vaticaan zijn gekocht. Haren, gebeentes, en zelfs een stukje van het heilige kruis vind je in dit zomerhuis. In de familiekapel is bovendien het gemummificeerde lichaam van Marcus de martelaar te vinden, een soldaat uit de 13de eeuw die zich hard heeft gemaakt voor het Christendom.
Als we ruim een uur door het huis hebben gewandeld en de kapel hebben bekeken, wandelen we de tuin in. Hier werkt een hovenier met oog voor detail. De hele dag loopt hij rond in de tuin om alle werkzaamheden te controleren. De metershoge tunnel van coniferen en de vele strak gesnoeide heggen zijn een bewijs van zijn precisie.
Santuário de Panóias
Op zo’n vier kilometer rijden van Casa Mateus is de archeologische site Santuário de Panóias. Bij aankomst hadden we bijna de ingang gemist. Het was dat de weg zo versmalde dat we niet durfden door te rijden, anders waren we pontificaal de ingang voorbij gereden. Slechts een heel klein bordje met daarop de openingstijden markeerde de plaats van bestemming.
Nadat we het hek passeerden, kwam een oudere heer ons al snel tegemoet. Hij begeleidde ons naar de videoruimte voor een film over de plaats en de betekenis van de verschillende stenen. Het was een zeer onderhoudende documentaire, mede dankzij een Portugese versie van een Indiana Jones-type.
Panóias is een Romeinse religieuze plaats geweest. Hier vonden diverse initiatie ceremonies plaats. Er zijn drie grote rotsen met daarin diepe gaten. Elke rots heeft een opschrift waarop staat geschreven dat het gebouwd is in opdracht van Gaius voor de verering van Serápis. Serápis was in de Romeinse tijd de god van alle goden. Hij was een representatie van zowel de dood als het leven. Verering van Serápis heeft zijn oorsprong in Turkije, waar deze god al langer werd vereerd.
Dankzij de maquette die we eerder in het archeologisch museum hadden gezien, konden we ons een goed beeld vormen van wat hier vroeger heeft afgespeeld.
Parque Naturel de Alvão
Op de derde dag, een dag waarop veel zon werd voorspeld, zijn we gaan wandelen in Parque Naturel de Alvão. Dit kleine en relatief onbekend natuurpark is een meerdaags bezoek waard. We hadden maar één dag, en om het maximale uit de dag te halen, kozen we er voor om twee gemarkeerde wandelingen te maken. Beide wandelingen brachten ons langs en door het ruwe landschap vol met keien en gesteente.
In het noorden is het gebied bergachtig, waarvan de bergtoppen vaak bedekt zijn met sneeuw. Tijdens de wandeling kwamen we door een aantal beschermde dorpen met traditionele huizen gemaakt van leisteen. De twee wandelingen zijn pittig, maar leverden ons wel prachtige beelden van de omgeving op. We gaan zeker nog een keer terug!
Een meer gedetailleerd verslag van onze wandeling met meer foto’s vind je in dit artikel.
Douro-gebied
De vierde en de vijfde dag van ons verblijf in Vila Real stonden in het teken van het verkennen van het Douro-gebied. Natuurlijk hadden we een boottocht kunnen maken, met de trein langs de Douro kunnen tuffen of te richten op port- en wijnproeverijen. Wij kozen voor een ietwat andere aanpak. Met de auto zijn we op verschillende manieren van Vila Real naar de Douro-rivier gereden. We reden vooral via smalle wegen door het gebied.
Bezoek aan Régua
De eerste dag reden we met de auto richting Regua. Prachtige vergezichten en vele haarspeldbochten maakten het tot een intensief maar erg mooie autorit. Helaas troffen we ook wat gebieden aan die door de brand van 2017 zijn verwoest.
Peso da Régua zelf is een vrij gewoon dorp aan de Douro-rivier. Haar grootste attractie is een stalen brug en Museu do Douro. In dit museum wordt verteld over de mensen van het Douro-gebied en de wijnindustrie. In Porto, de stad van de port, misten we een dergelijk museum. In Régua wordt met korte verhalen, veel foto’s en soms oude video’s vertelt over de wijn- en portproductie.
Vooral de oude filmpjes laten goed zien hoe er door de jaren heen is gewerkt in de wijngaarden. Met boten voerde men de houtvaten met wijn naar Porto, waarbij de boottocht soms meer een rafting avontuur was dan dat ze al deinend op een zacht kabbelende rivier hun weg vonden naar Porto. Een andere video legde uit hoe de wijnranken worden geënt. Dat men nu vooral Amerikaanse planten gebruikt voor de wortel en daarop hun eigen lokale wijnvarianten plaatsen.
Verder vind je in het museum tijdelijke exposities die ingaan op het lokale leven in de Douro-vallei. De entree is 6 euro, en inclusief een glas port welke in de wijnbar kan worden genuttigd.
Régua is ook een uitstekende plek voor een lekkere lunch. Restaurant A Tasquinha is een aanrader! Goed vlees met vriendelijke bediening voor zeer redelijke prijzen.
Quinta do Tedo
In plaats van het proeven van wijn kozen wij ervoor om te gaan wandelen over een wijngaard. Op het terrein van Quinta do Tedo, aan de zuidkant van de Douro richting Pinhão, is een wandeling van 2,6 kilometer uitgezet. Gedurende de wandeling heb je uitzicht over de Tedo rivier en de verschillende wijngaarden die daaraan liggen. Daarna kun je altijd nog een tour en proeverij doen bij deze voornamelijk biologische producent van port, wijn en olijfolie.
Quinta Nova
Op de vijfde dag zijn we via een andere route vanuit Vila Real naar Quinta Nova gereden. Smalle weggetjes, rugpassen, en vooral veel wijngaarden domineerden onze route. Op het terrein van Quinta Nova is een wandelroute van ongeveer 2,5 uur uitgezet, die je op verschillende momenten kunt inkorten. De route start voor het hotel, waar je een plattegrond vindt.
De wandeling is behoorlijk pittig met verschillende klimmetjes en afdalingen, maar beloont je ook met mooie uitzichten over de Douro-rivier en de wijngaard zelf. Aan het einde van de wandeling kun je kiezen voor een drankje in hun restaurant, wel aan de prijzige kant, of doorrijden naar Pinhão.
Dit is wat wij hebben gedaan, maar we vonden Pinhão in vergelijking met Régua veel te toeristisch met dito prijzen. Uiteindelijk hebben we iets gegeten in een klein café en zijn daarna rustig weer naar huis teruggereden.
Rotstekeningen
Het is even rijden vanuit Vila Real, maar ik moest en zou de oude rotstekeningen zien in Vale de Côa, dichtbij de Spaanse grens.
De rotstekeningen van Vale de Côa zijn ruim 25 jaar geleden ontdekt en wel tijdens de bouw van een dam. Uiteindelijk is de bouw van de dam geannuleerd vanwege deze archeologische vondsten. De oudste rotstekeningen die hier zijn gevonden, zijn zo’n 10.000 jaar oud.
Eerst bezoeken we het museum waar in simpel taalgebruik en aan de hand van veel voorwerpen uitleg wordt gegeven over de rotstekeningen en de mensen die ze gemaakt hebben.
Daarna gaan we met een tour naar enkele van deze rotstekeningen in het park. Samen met gids Alex rijden we in een jeep naar Penascosa. Vanuit het museum kun je drie verschillende tours boeken die allemaal naar een ander gebied gaan. Het was superinteressant om de rotstekeningen in het écht te zien en meer te leren over de vele culturen die deze tekeningen hebben gemaakt. Het blijft bijzonder om te beseffen dat op die plek duizenden jaren geleden ook al mensen woonden.
Ter afsluiting brengen we nog wat tijd door in het dorpje Vila Nova de Foz Côa waar we onze lunch gebruiken en na onze tour een koffie bestelden met een lekkernij.
Een meer gedetailleerd verslag van ons bezoek aan de rotstekeningen vind je in dit artikel.
Waar we verbleven
We hadden een klein huisje geboekt via AirBnB. Het was simpel, maar met een goede open haard die ons ’s avonds warm hield. Pal naast onze uitrit is een klein café van de oom van de eigenaar. Toen wij er verbleven was hij net bezig met het verwerken van kastanjes. Regelmatig gaf hij ons een portie geroosterde of gekookte kastanjes als we bij hem op het terras een glaasje port gebruikten. Met een beetje Duits en Portugees en Engels hebben we ons zeer goed met hen vermaakt. Er gaat wat mij betreft niets boven het proeven van het lokale leven en contact met lokale bewoners. En dat kan nog in Vila Real en haar omgeving.
Geef een reactie