Vorig jaar herontdekte ik het reizen met de trein. In dat jaar reisde ik voor het eerst met de Eurostar naar Londen. Die treinreis bleek zoveel comfortabeler dan het vliegtuig te zijn, dat mijn man en ik daarna met de trein naar Praag zijn gereisd. Na de 12 uur durende treinreis kwamen we nog steeds uitgerust aan in de Tsjechische hoofdstad. Je leest het verhaal over die treinreis hier.
Toen we ontdekten dat de treinreis van Dalfsen naar Venetië 19 uur zou duren, vonden we dat toch wel een beetje aan de lange kant. Maar, omdat we geen haast hadden, graag een bijdrage aan het milieu leveren en comfortabel wilden reizen, besloten we onze treinreis naar Venetië dan maar op te delen in drie verschillende etappes. De eerste etappe ging van Nederland naar München, waar we in een aantal dagen de stad leerden kennen. De tweede etappe bracht ons naar Verona.
Inhoud
Waarom nog een extra tussenstop?
Van München naar Venetië is nog zo’n 6 uur met de trein. Dat is prima te doen op één dag, en toch kozen we ervoor om een paar dagen in Verona door te brengen. Waarom?
In eerste instantie omdat we in Verona moesten overstappen voor de trein naar Venetië. Daarnaast had ik op Instagram een filmpje gezien van een geweldig uitzicht over deze stad. Ik zag een mooie oude stad gelegen aan een helderblauw kronkelende rivier. Daar wilde ik wel een paar dagen doorbrengen.
Dus, bouwden we een tweede tussenstop in tijdens onze reis van Nederland naar Venetië.
Stad van Romeo en Juliet
Vooraf had ik geen idee van dat Verona bekend stond als de stad van Shakespeare’s Romeo en Juliet. Natuurlijk zijn we even naar het huis van Juliet gegaan, maar het kon ons niet bekoren. Het voelde aan als een toerist trap, en dat blijkt het ook te zijn.
Shakespeare heeft zijn verhaal namelijk gebaseerd op een gedicht van de Engelse dichter Arthur Brooke, die zijn gedicht weer had gebaseerd op een Franse vertaling van een verhaal van de Italiaan Matteo Bandello. De oudste versie van het Romeo and Juliet-verhaal is van Masuccio Salernitano. Hij schreef Mariotto en Gianozza in 1476, maar situeerde het verhaal toen in Siena.
Hoe is de balkon van Juliet en het huis van Romeo dan in Verona terecht gekomen? Nou, de twee families uit Shakespeare’s verhaal hadden namen die erg leken op die van twee rivaliserende aristocratische families uit Verona. Dus toen de stad Verona het huis van de familie Cappello kocht in 1905, een familie die ook wel bekend stond als Cappelletti, werd al snel besloten dat dit huis Juliet’s huis moest zijn. De achternaam van Juliet was immers Capulet. En zie daar de geboorte van een toeristische attractie.
Verona leeft van de toeristen en dat is merkbaar als je naar het plein ronom de arena gaat, naar kasteel Castelvecchio of andere bekende bezienswaardigheden bezoekt. Gelukkig vonden wij tijdens ons bezoek nog wat onbekende bezienswaardigheden en bezochten we op een zonnige zondag het Gardameer.
De oude stad zelf
Verona is vooral een heerlijke stad om doorheen te dwalen. In het noordelijke gedeelte van het oude stadscentrum keken we onze ogen uit. Zoveel oude huizen met allerlei bijzondere details, waarvan sommigen nog zijn voorzien van fresco’s uit lang vervlogen tijden.
Ik heb genoten van de Duoma. We zijn niet naar binnengegaan, maar met een beetje fantasie lijkt het standbeeld dat voor de kerk staat een sigaret te roken. Ook vielen de in mijn ogen humorvolle afbeeldingen en beeldhouwwerken op, die we overal tegenkwamen in het oude gedeelte van de stad.
De snelstromende rivier Adiga met haar helderblauwe water is een genot om langs te wandelen, waarbij je op sommige plaatsen het water zelfs kunt aanraken.
Ofwel, Verenoa is een heerlijke stad voor een beetje ontspanning.
Uitzicht over Verona
Dat uitzicht die ik had gezien op Instagram, wilde ik ook met eigen ogen zien. Gelijk de eerste dag lieten we de oude stad achter ons, staken we de rivier over via de indrukwekkende Ponte Pietra en begonnen we vanaf daar aan onze beklimming richting het uitzichtpunt van Castel San Pietro.
Uiteraard is er een panorama café waar je onder het genot van een drankje kunt genieten van het uitzicht, maar wij leunden liever op de dikke muren van het kasteel om vanaf daar van het uitzicht te genieten.
Voor wie niet van klimmen houdt, er is een funicular die je voor een klein bedrag omhoog brengt.
Een tweede uitzichtpunt die we bezochten, was Santuario della Nostra Signora di Lourdes. Om dit uitzichtpunt te bereiken, neem je bus 70 of 95 vanuit de stad. Wij kozen ervoor om rond zonsondergang naar boven te wandelen. Op die manier konden we Verona-by-night zien. Toen we boven aankwamen, bleek het terrein van de kerk helaas gesloten waardoor we geen vrij uitzicht hadden over de oude stad. Overdag is het terrein wel geopend voor bezoekers.
De wandeling omhoog, in schemer, via een smalle straat met metershoge muren was een ietwat spannende ervaring. Voor de terugweg hebben we dan ook de gewone weg gevolgd, waarlangs normaal gesproken ook de bus rijdt.
Verona’s patroonheilige San Zeno
Op aanraden van het toeristeninformatiecentrum maakten we een wandeling over de oude stadsmuur van Verona dat nu is omgetoverd tot een park. Een leuke wandeling, maar niet heel erg bijzonder. Op warme dagen is het hier, denken wij, wel heerlijk koel!
Aan het einde van onze muurwandeling belandden we in de wijk San Zeno. Die naam waren we al een aantal keren tegengekomen en we vroegen ons af wie hij was. Het toeristeninformatiecentrum adviseerde ons om daarvoor een bezoek aan Basilica San Zeno te brengen. Volgens de medewerkster was het de belangrijkste kerk van Verona.
We betaalden de 3 euro om naar binnen te mogen en toen stonden we in de mooiste Romaanse kerk van Italië. Delen van het gebouw dateren nog van de 9de eeuw. Men heeft zelfs nog restanten verf uit die periode gevonden! De bronzen deurplaten zijn gemaakt in de 11de tot en met de 13de eeuw en de vele fresco’s in de kerk zijn veelal afkomstig uit de 14de eeuw.
De belangrijkste reden voor veel mensen om deze basiliek te bezoeken, is echter San Zeno die hier begraven ligt.
In een half ondergrondse crypte staat een altaar met daaronder een afbeelding van de voormalige bisschop. De meningen zijn verdeeld over wie Zeno nu precies was, maar volgens de folder van de kerk was hij de 8ste bisschop van Verona in de periode 363 tot 380 na Christus. Wat wij nog bijzonderder vonden, was het feit dat hij uit Mauritanië kwam en een zwarte huidskleur had. In die tijd moet hij zeker een opvallende verschijning zijn geweest. Of is dat mijn vooroordeel over dat er in die tijd weinig mensen met kleur in Verona woonden?
De basiliek van San Zeno is een bijzonder gebouw om te bezoeken, en om de kerk zijn verschillende pleinen waar je een lekker glas wijn of een maaltijd kunt nuttigen. Het werd onze favoriete onbekende bezienswaardigheid van Verona!
Kunst uit begin 20ste eeuw
In het oude marktgebouw, in hartje Verona, bevindt zich Galleria d’arte moderna Palazzo Forti. Dit kunstmuseum is ontstaan dankzij beeldhouwer Ugo Zannoni, die in de periode 1905 tot 1919 zo’n 200 kunstwerken doneerde aan het stedelijk museum. In zijn leven had hij niet alleen zelf veel werken gemaakt, maar ook kunst verzameld.
In het museum worden zo’n 80 kunstwerken getoond, voornamelijk uit de periode 1850 tot 1919. Precies de periode die wij zo mooi vinden. Twee schilderijen van Gaetano Previati trokken onze aandacht. Hij behoorde tot de stroming van symbolisten en vooral zijn schilderij Maternita lijkt licht te geven. In een video, welke in de zaal vlakbij het schilderij werd afgespeeld, leerden we hoe het schilderij steeds anders eruitziet afhankelijk van hoe het licht erop valt. Heel indrukwekkend en bijzonder!
Een kaartje voor Galleria d’arte moderna kost 4 euro, wat geen geld is als je kijkt naar de kwaliteit van de werken die hier hangen. Voor een extra 4 euro mag je ook Torre dei Lamberti beklimmen vanaf waar je uitzicht hebt over de stad. Voor wie een klein beetje in kunst is geïnteresseerd, is dit museum in de oude markthal zeker de moeite waard.
Met de bus naar Gardameer
Tot slot zijn we met de bus naar het Gardameer gegaan. Die zondag zou het 21 graden worden, een perfecte dag dus om erop uit te gaan voor een wandeling langs het meer.
Vanaf Piazza Brá namen we om 9.10 de bus en een uur later stapten we uit in Lasize. Vanaf daar wandelden we via Bardolino naar Garda. Die dag waren wij niet de enige die op pad gingen. Bij aankomst in Bardolino begonnen de terrassen al behoorlijk vol te stromen. Wij namen plaats bij Yacht en bestelden daar onze eerste Aperol-spritz. We hielden van de grote bruschetta met gesmolten kaas en tomaat. We maakten ook kennis met een nieuw en simpel gerecht, namelijk een getoaste tortilla met daartussen gesmolten kaas, spek en rucola. Een nieuwe favoriet om zelf te maken tijdens ons verblijf in Venetië.
Na onze lunch wandelden we met de zon in de rug en met de bergen voor ons naar het dorpje Garda. In Garda beëindigden we ons bezoek aan het Gardameer met een ijsje.
De medewerkers van het toeristeninformatiecentrum hadden ons vooraf prints gegeven van de bustijden en we hebben ook bij hen onze buskaartjes gekocht. Een dagkaart kostte 10 euro, maar omdat we slechts heen en terug reisden, kochten wij twee enkeltjes. Die hebben ons bij elkaar 7,4 euro per persoon gekost.
De ietwat lange busreis van een uur hebben we trouwens overbrugd met het luisteren naar podcasts terwijl we vanachter het raam de omgeving in ons opnamen.
Met de trein naar Venetië
De treinreis van München naar Verona duurde 5,5 uur en kostte ons per persoon nog geen 40 euro. Vanaf Verona reisden we in 1,5 uur met de regionale trein naar Venetië.
Geef een reactie